Oprecht dankbaar

                 OPRECHT DANKBAAR

 

De jaren zestig van de twintigste eeuw waren voor mij, dat is nu wel zeker, de belangrijkste van mijn leven. Huwelijk met een lieve vrouw, kopen van een huis, de geboorte van twee prachtige dochters, oprichting van Bam’s koffie en theehandel, aanschaf van ‘Koko’, onze Sint-Bernhard hond en mijn eerste automobiel, een Deux Chevaux bestel, ook wel lelijk eendje genoemd. Dit alles gebeurde in Hilversum de plaats waar wij allemaal ons eerste levenslicht zagen. Mijn beroep was theeproever en melangeur in thee. De opleiding daartoe had ik genoten bij de Thee Makelaars Bakker & Co, die hun  proeflokaal op het Rokin te Amsterdam hadden. In die jaren mocht ik mee naar gebouw de Brakkegrond op de Nes waar de Thee veilingen plaats vonden. In diezelfde periode hadden we ook een pakhuis op de Brouwersgracht 248 waar ik een theezolder beheerde en mijn melanges tot stand bracht. Ook mijn werk als commissionair in thee had succes. Alles kostte veel pijn en moeite maar ik voelde mij gelukkig, dankbaar en tevreden met mijn gezin, werk en omstandigheden.   Op een bepaalde dag maakte ik een thee offerte bij een winkel op de Haarlemmerdijk in Amsterdam. Een oudere sigaar rokende heer  stond mij te woord en had veel belangstelling voor mijn praatjes over thee, het proeven, mengen, verpakken en dat soort zaken. Na een prettig gesprek wederzijds en achterlating van wat monsters namen wij afscheid van elkaar. Binnen een week kreeg ik een telefoontje van mijnheer de Jager van de firma Brumsen, met de vraag of ik langs wilde komen voor een nader gesprek. In eerste instantie dacht ik dat het om de prijs van die thee ging, maar het pakte heel anders uit. De volgende dag om negen uur stapte ik die winkel binnen en werd opgewacht door twee heren, mijnheer de Jager en zijn compagnon de heer Brumsen. In hun kantoor ontwikkelde zich het volgende gesprek. Wij zijn oud, jij bent jong, vakbekwaam en een goede prater, wij zoeken een opvolger die eerst als bedrijfsleider begint en later de zaak en het huis over kan nemen.  Het salaris bedrag werd genoemd en 10% van de omzet. Na enig nadenken was mijn antwoord.’ U overvalt mij, ik neem het in overweging en bespreek het met mijn echtgenoot en een bevriende jurist.’

Een paar weken later ben ik in die zaak begonnen en voelde mij gelijk thuis tussen al die Jordanese die ’t hart op de tong hebben. In 1964 heb ik de Firma Brumsen Koffiebranders & Theepakkers overgenomen en samen met vrouw en dochters zijn we naar Amsterdam verhuisd. Ik gaf het bedrijfje een nieuwe naam : ’t Zonnetje’. Dit vanwege het mooie vergulde uithangteken dat het monumentale pand uit 1612 sierde. Dit huis, de winkel en de Haarlemmerbuurt zijn het decor van vele verhalen die ik in de loop der jaren geschreven heb.

 

 

 

Wat is er toch veel gebeurt en verandert tijdens die zestiger jaren. Protesten, Rellen,  Lange haren, Provo, Hippies, Flowerpower, Seksuele revolutie, De Pil, Rhythem & Blues, Hiphop, Soul, Pop en Jazz muziek. Het huwelijk van Prinses Beatrix met Prins Claus en de moord op President John F. Kennedy.    

Onder het genot van lekkere Jazz muziek probeerde ik aan vroeger te denken tot er plotseling werd aangebeld. Wie zou dat nou kunnen zijn? Ik opende de deur en zag een oude kleine vriendelijke man met een ringbaardje. ‘Dag mijnheer, ik kom u vragen of u een klusje voor mij heeft of om een praatje verlegen zit. Ik ben vrijwilliger, mantelzorger en klusjesman.’ ‘En belt u zomaar aan bij de mensen.’ ‘Nee als u mij even binnenlaat zal ik dat vertellen. Ik kom uitsluitend in bejaardenhuizen, Seniorenflats en bij bejaarden op afspraak. Nu was ik bij mevrouw Tromp die in een flat op de derde etage woont, daar zag ik een boekje Hilversumse Herinneringen en zij vertelde dat de schrijver onder haar woont. Dat wekte mijn interesse omdat wij alle drie     oorspronkelijk Hilversummers zijn. Ik zal mij eerst even voorstellen:’ Lowietje Vink’, gepensioneerd Jazz pianist, pianostemmer en muziekhandelaar.’ ‘Dus u weet veel van muziek.’ ‘Ja, dat kan ik wel zeggen’, zei hij met een eigenwijs lachje. ‘Waar luister ik nu dan naar?’

‘Thelonious Monk, dat is Jazz in de bebopstijl.’

‘Helemaal goed’, zei ik bewonderend. ‘Ik ga even koffie zetten en dan praten we verder of wil je wat anders drinken?’. ‘Nee, koffie is goed’.  Nadat ik met koffie terug in de woonkamer kwam ging ik naast meneer Vink zitten en vroeg ik hem naar wat voor muziek we luisterden in de jaren zestig. ‘Ach, alle soorten, maar het meest naar The Beatles, Frank Sinatra en Billie Holiday wat Engels talig betreft. Maar mevrouw Tromp waar ik was om haar piano te stemmen is een echte Francofiel alles wat ze ziet, hoort of leest over Frankrijk heeft haar belangstelling. Ook het interieur van haar huis is Frans met aan de muren schilderijen, affiches, en tekeningen o.a. van Henri de Toulouse Lautrec. In haar jonge jaren was zij één van de danseressen die in een show van de Parijse Foles Bergères en Molin Rouge had gedanst. Dat was nog aan alles te merken, zeker als ik met haar praat dan heb ik soms het gevoel dat er een privé cursus Franse les gegeven word. Zo ging het ook vandaag toen ik iets te vroeg bij haar kwam. Zij opende  haar deur met de woorden: ‘Bonjour monsieur Vink, entrer ga gerust je gang, ik trek mij even terug in mijn boudoir om mij van mijn peignoir te ontdoen.’ Ik liep door naar de piano en zag een plumeauop het krukje liggen en mijn gedachte was meteen dat alles in haar huis en in het bijzonder op muziek- gebied Franswas. Edith Piaf met ‘La Vie en rose’, Brigitte Bardot, als zangeres van ’t liedje ‘Moi Je Joue’, Charles Aznavour, ‘La Boheme’, Gilbert Becoud ‘Nathalie’ en niet te vergeten Ademo met ‘Vous permettez monsieur’. ‘Jeetje’, ….. hoe weet je dat allemaal?’ ‘Nou, dat is niet zo moeilijk want zij heeft bij mij die Cd’s gekocht en ook nog een paar video’s van de Franse acteur Don Camillo in zijn rol als pastoor.’ ‘Nou, ik sta paf, ik vind je een bijzondere man en wil graag je telefoonnummer noteren voor nog eens een gesprek maar dan over Amerikaanse swingende Big Bands, want Jazz muziek heeft mijn voorkeur. Maar uit positieve gedachten aan Madame Tromp zeg ik bij deze C’etait un vrai plaisir, merci et au Revoir.’

Lachend zwaaide ik hem na toen hij via de galerij mijn woning verliet.

 

                    ’Adieu monsieur.’  

I