Overpeinzing leven 2023
Levensoverpeinzing
Het was donderdag 17 augustus 2023 toen de overbuurman Willem Sistermans even
langskwam voor een praatje o.a. over de verbouwing van zijn huis door de firma Hartog.
‘Gaat de verbouwing naar je zin?’ vroeg ik. ‘Jazeker, het zijn prima vakmensen en ze doen
alles wat ik hen vraag’.
Hij kreeg een kop thee en zag onderwijl het enorme dikke boek De Opmerker liggen.....
‘Wat een mooie opmerker... Ha, mag ik daar een foto van nemen?’ Dat mocht.
‘Bekijk het boek maar’, zei ik, ‘ik heb een groot gedeelte van mijn werkzame leven verzameld in dit naslagwerk.....i.
‘Goh, wat een mooi groot oud boek die Opmerker’, merkte hij op ondertussen aandachtig
bladerend.
Hij zag een foto van de Posthoornkerk in Amsterdam en vroeg: ‘wat was er ook weer met die twee torens?’ ‘Dat kan je uitgebreid lezen in het boekje Gezellig Passagieren in de
Amsterdamse Scheepvaartbuurt, in het nawoord geschreven door Guido Hoogenwoud.
Hij schrijft o.a. dat je vanuit verschillende zichtlijnen in Amsterdam de torens altijd ziet, de
architect van het gebouw is Cuypers.’
‘Tegenwoordig ben ik veel hier in Landmeer bij mijn vriendin Neeltje’, ging ik verder.
‘Met onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen gaat alles prima.
Helaas is de oudste zoon van Neeltje overleden en werd schoondochter Marjan op jonge
leeftijd weduwe, dat bracht teweeg dat zij zich meer bezighield met het gezin van dochter
Miranda. Voor ergens in de toekomst hoopt zij weer een goede vriend te vinden.
Wij hopen dat lieve dochter Miranda met partner Patrick en dochtertje Megan er ook goed
mee op zullen schieten.
Wat mijn dochters betreft zij zijn bekend via mijn website.
Ik wil nog wat vertellen over mijn kleindochter Mariska, haar werk was voor een tijd om
ontspoorde jongeren te helpen in lijn met haar opleiding tot Sociaal Juridische
Dienstverlener. In het begin van haar loopbaan heeft ze stage gelopen bij de het leger des
Heils en heeft daar geholpen met het uitdelen van soep maaltijden aan onbehuisden,
zwervers en verslaafden. Mariska heeft toen besloten een cursus te volgen wat o.a. inhield,
praten en luisteren. Zij kwam er al snel achter dat ze met moeilijke en soms agressieve
mensen te maken kreeg en daarom ging ze op kickboksen om zichzelf te kunnen verdedigen als dat nodig mocht zijn.
Van veel daklozen kreeg zij te horen dat ze een woonplek zochten.
Met die gedachten nam ze contact op met het HVO (hulp voor onbehuisden) Na een examen werd zij makelaar in woonbemiddeling voor ontspoorde mensen die na opname in een tehuis, na een jaar goed gedrag, recht hebben op een ‘omslagwoning’ waar wel nog een jaar het wonen begeleid wordt door een woonbegeleider. Als dat goed gaat kan iemand na een jaar weer zelfstandig zijn leven voort zetten.
Wat mij ook laatst verraste waren de berichten over mijn achterkleinzoon Xavier. Hij is een
echte kerel aan ’t worden met een zeer goedaardig karakter, in navolging van z’n moeder zit hij op kickboksen, op een ouderavond wist de leraar te vertellen dat hij heel aardig kan
zingen en daarom was hij uitgekozen om op de eind musical de hoofdrol te zingen.... en
die uitvoering werd een klapper.
Voldaan zei Xavier na afloop: ‘ik wil ARTIEST worden!’.
Ik dacht bij mezelf aan het liedje van Rudy Carell: Wat een geluk dat ik een stukje van de
wereld ben en dat ik dat op m’n 87 ste allemaal nog mee mag maken.
