Iphone of tablet

iPHONE OF TABLET.

Woensdagmorgen 12 februari 2014, ik was al vroeg opgestaan omdat een onderhoud monteur van Pion naar het waterreservoir van mijn toilet zou komen kijken. Het was nog rustig in het Willibrodus complex

want de meeste flatbewoners lagen nog te slapen. Het regende en stormde hevig die ochtend en naar buiten kijkend zag ik dat de verhuizers bij het nabij gelegen verzorgingshuis Amsta al weer druk bezig waren om

spullen en oude mensen te verhuizen. Diep treurig vond ik het. Een goede vriendin en tafelgenoot Betty Huizinga was vorige week al naar de Oude Raai verhuisd en laat een leeg gevoel achter in dat Amsta gebeuren. Ik was benieuwd wie er nu weer weg waren en besloot om straks een kopje koffie te gaan drinken en verder te informeren. Het was 8.15 uur, er werd gebeld, ik liet een aardige man binnen die direct aan de slag ging met een nieuwe toilet vlotter. Binnen tien minuten was ’t klusje gepiept en wij allebei gelukkig.

Na een ontbijtje deed ik de TV aan en zag nog iets van de oranje schaats successen en vreugde op de olympische winterspelen in SOTSJI- Rusland waar ook onze ijskoning Willem-Alexander bij aanwezig was. Omstreeks 11 uur kwam ik door de tuin bij Amsta binnen en zag Frans van Dijk aan een tafeltje zitten. Deze man had bij een vorig gesprek diepe indruk op mij gemaakt door zijn uitspraken over de digitale wereld van nu, waar hij zich niet in thuis voelde, zoals de homo Digitalis.

Na het tappen van een bekertje koffie ben ik bij hem gaan zitten om verder te praten over de computers, chipknips en mobiele telefoons.

De heer van Dijk was een echte heer in al zijn doen en laten , echt een man waar je gelijk sympathie voor had, alleen zijn denkbeelden over de wereld van morgen waren erg somber. Hij praat het liefst over die goede oude tijd toen nog een kop koffie voor je werd ingeschonken en je niet afhankelijk was van zo’n rottige koffieautomaat. Hij nam een slokje koffie en zei: ‘ Nu gaan ze de krant ook op zo’n mobiel zetten en dat heet dan een digikrant of zo.’ ‘Ja, man het leven gaat verder en de techniek ook .’ In die ruimte op de begane grond, vlakbij de receptie staan een paar personal computers waarvan de bewoners gebruik kunnen maken. Regelmatig zie ik daar mijn eetvriendin, Nel Zierikzee, een kordate dynamische vrouw; bezig met informatie te vergaren via internet. Ik heb Nel leren kennen tijdens de warme maaltijd in ’t restaurant waar ook Lia Berlage en Betty Huizinga onze tafelgenoten waren. Toen ik informeerde waar ze geboren was, vertelde ze over haar jeugd in Leiden en dat ze 21 jaar was toen ze in Amsterdam kwam te wonen en haar "plat” Leids in ruilen moest voor "plat” Amsterdam’s om haar cliënten te kunnen verstaan die uit alle lagen der bevolking kwamen. ‘Wat voor werk heb je gedaan?’ vroeg ik haar.

Ik was creatief therapeute met afasie en kanker patiënten in ’t Antoni van Leeuwenhoek, het Lucas en ’t Andreas ziekenhuis. ‘Dat is nog al wat’ zei ik respectvol. Nu waren we erg benieuwd wat er met verzorgingshuis Amsta ging gebeuren en toen riep Nel vanachter haar PC ‘de kogel is door de kerk’.

Het is gekocht door Cocon vastgoed BV en het worden sociale huurwoningen voor senioren.

Ze kwam nog even bij ons zitten en zei: ‘Ik kan nog zelfstandig functioneren en probeer of ik hier kan blijven wonen of terugkeren. Frans zat ondertussen met een denkrimpeltje op zijn gezicht in zijn portemonnee te rommelen en sprak ‘die rottige euro’s ik kan er niet aan wennen, geef mij de gulden maar.’

‘Dan moet je op Wilders stemmen misschien helpt dat’ zei Bert die er ook bij kwam zitten en uit zijn zak een rekenmachientje pakte dat hij voor Frans op tafel legde. ‘Nee riep Frans, met die krengen kan ik niet omgaan.’ ‘Ik ben van voor de oorlog en heb leren rekenen met een telraam.’ ‘Je bedoelt op school?’ ‘Ja en de meester schreef met een krijtje op een schoolbord en wij hadden een leitje, schreven met een griffel , later kregen we een schrift, echte inkt en een penhouder met kroontjes pen.’ ‘Hoe ging het met lezen?’ ‘We hadden een leesplankje met mooie afbeeldingen en de woordjes Aap, Noot, Mies enz.

We werden onderbroken door Gerda die met plakjes cake rondging. ‘Dit is van mevrouw de Bruin, die 79 jaar is geworden.’ ‘Dat is nog een jonkie , ik ben 86 dus dat scheelt 7 jaar’ zei Frans. ‘Dat heb je snel uitgerekend zonder je telraam’ was mijn inbreng.

Wat voor werk deed je vroeger?’ ‘Ik ben 47 jaar groenteboer geweest, 21 jaar met paard en wagen langs de huizen en 44 jaar op de markt.’ ‘Bert wil jij ons nog eens vertellen wanneer het digitale tijdperk begonnen is?’ Ik denk begin jaren negentig, het begon met een digitale TV en radio via telefoon, coax en glasvezel kabels maar ook draadloos door middel van radiogolven en satelliet signalen. Zo is het ook met de computers, mobieltjes, smart phones en tablets gegaan.

Er kwamen op dat moment karren vol spullen uit de lift.’ Dat is van de mensen van de eerste verdieping die gaan allemaal weg vandaag wist Frans te vertellen. ‘Ja zei ik , Die enorme verhuisauto zag ik vanmorgen al staan toen ik mijn gordijnen open schoof en nog slaperig las ik het opschrift Aad de Wit bekende verhuizers. Dat is gek dacht ik en keek nog een keer en inderdaad (foutje) er stond erkende verhuizers.

Bert zei ‘ik ga het afronden maar ik kan jullie verzekeren dat er nog een heleboel gaat gebeuren want er komen apparaten met een NFC-chip (Near Field Communication) daar kun je mee Bellen, Betalen, WhatsAppen, Flappy Birden, Daten en Navigeren dus Frans, je hoeft geen euro’s meer te tellen, Je moet dan alleen je telefoon voor een scanner te houden.’ ‘\Ik doe er niet aan mee zei Frans uit de grond van zijn hart.

Toen ik thuis kwam was er een e-mailtje met een grapje wat ook op deze materie sloeg. Een dochter belde met haar vader en vertelde het volgende: ‘Pap, ik ben verliefd geworden op een jongen die ik heb leren kennen op een Dating site, we werden vrienden op Facebook, we hebben veel gekletst via What’s app, hij heeft mij een aanzoek gedaan via Skype, we hebben er over gebeld via Viber en nu wil ik jou vragen of je ons je zegen wilt geven voor ons huwelijk.’ Even was het stil, toen was het antwoord van haar vader: ‘Fantastisch, geef je antwoord via Twitter, beleef je huwelijksnacht via de Webcam, bestel kinderen met Ideal en als je genoeg hebt van je man verkoop hem dan via Marktplaats!’

‘Dag meisje, het beste met je!!’