Luizenleven

LIEVEHEERSBEESTJES MAKEN EEN EINDE       

                AAN EEN LUIZENLEVEN.

 

Op de vensterbank in de bijkeuken zag ik een lieveheersbeestje driftig heen en weer rennen.Het was een prachtig kevertje en ik besloot hem of haar naar buiten te brengen. Het beestje vloog onmiddellijk naar een  plant en bleef op een blad zitten en genoot met zijn gespikkelde schild zichtbaar van de zon. Even later werd hij weer actief en ging op zoek naar een bladluizen familie. Wonderlijk  is het ontstaan van deze beestjes. Wijfjes leggen ongeveer 50 gele eitjes aan de onderkant van bladeren, na een dag of twee komen er larven uit die zich ook met bladluizen voeden.Tijdens de metamorfose  hingen de larven aan een takje het huidje spleet open en er kwamen bruine poppen te voorschijn die na enkele dagen kevers werden.Zij bouwen een vetreserve op en gaan in de herfst op zoek naar een beschutte plek in spleten en gaten of in een holle boom . Met duizenden tegelijk houden ze hun winterslaap. Op een warme dag in het voorjaar komen de kevertjes weer te voorschijn. De mannetjes  zijn net uit hun slaap al zeer actief met paren en gaan als razende tekeer, volop gebruikmakend van de overvloed aan vrouwtjes.

 

                    Bij dit alles denk ik, ach ja :

 

ZO HEEFT IEDER DIERTJE ZIJN PLEZIERTJE