Meer regelmaat

MEER REGELMAAT
 
   
 
 
 
Genietend van de zondagrust zaten we tevreden met een kopje Koffie er bij naar de radio te luisteren en keken naar Reiniertje die met tan-Marrie autootje speelde.’ Hij is gek met die auto van tante Marrie, ja, een echte jongen in heel z’n doen en laten.’ Het is toch wel lekker zo’n vrije dag en er komen er meer. Hoe bedoel je, nou over veertien dagen beginnen de school vakanties, dan is het niet zo druk in de winkel, je vader kan het wel aan en je moeder past op onze zoon.
 
Ik heb ondertussen stiekem met Roger in Belgie gebeld en wij mogen komen. Roger was als sinds Jan zijn elfde jaar een correspondentie vriend, die in Gistel woonde, dat is een dorpje vlak bij Oostende. Via de lagere school was dit contact tot stand gekomen en over en weer hadden ze al eens bij elkaar gelogeerd.’ Dus we gaan met de motor voor 8 dagen naar onze zuiderburen, want dat hebben we verdiend volgens Opa.’ ‘Waarom weet ik niets van deze plannen,’ vroeg ik een beetje boos. ‘Het moest een verrassing blijven en ik heb er nog één.’ Je hoeft mij niet telkens meer te vragen of je wat geld voor boodschappen kan krijgen, want van nu af aan heb je recht op tachtig gulden in de week en wat je daar van overhoud mag je zelf besteden, ‘hoe vind je dat?’ Daar ben ik blij mee natuurlijk, ‘maar waarom precies tachtig gulden?’ ‘Dat heeft ene mijnheer Pier Huppeldepup met de vakbond besproken en beslist.’ Iederéén die werkt heeft recht op tachtig gulden schoon. Nog even over die vakanties, op feestdagen zoals Pasen en Pinksteren en ook wel eens een lang weekeinde gingen we naar Dick en Rie in Zutphen en ook zijn we een week bij Jan’s zuster Coby en zwager Henk in Leeuwarden geweest.
Allemaal leuk maar ons huis in Amsterdam vond ik het prettigst.
 
In 1962 werd ik opnieuw zwanger en kon me er nu rustiger opvoorbereiden dan bij de eerste. Wij waren lid van het ‘Witte kruis’ geworden en ook een vroedvrouw uit de Zaanstraat viel mij ten deel. De eerste keer dat ik haar bezocht werd ik in de huiskamer gelaten door een wat oudere man. ‘Ga daar maar zitten’ en hij wees naar een oude stoel. Een beetje zenuwachtig zat ik ruim een kwartier te wachten toen die man weer binnen kwam en bromde ‘ze komt zo’en inderdaad kwam even later een heel grote vrouw de kamer binnen ze had grijshaar in een knotje, verder droeg ze een zwarte zijden japon met daarover een lange witte lange jas. Na het voorstellen pakte ze een schrijfmap en noteerde met bitse vragen, naam, leeftijd, beroep en hoelang ik in verwachting was. ‘Kom maar mee’ zei ze en ging mij voor in een zijkamertje waar een soort divan stond, daar werd de bloeddruk gemeten mijn hart en longen beluisterd. ‘Broekje uit en ga daar maar even liggen’ waren de volgende commando’s. Ik voelde me niks op m’n gemak bij dat grote mens. Er werd een soort bankje onder mijn voeten geschoven en ik moest mijn benen spreiden. Met een paar steriele handschoenen aan heeft ze me verder onderzocht en zei ‘dat ziet er goed uit.’ Verder deed ze nog een paar oefeningen met mij die ik elke dag thuis moest doen en ik kon gaan. ‘Volgende week dinsdag kom ik naar je toe begrepen?’ Ja mevrouw ‘zei ik gedwee.’ In dat antwoord zit al ’t woordje wee, er zouden er velen volgen. Een keer of tien moest ik bij haar terug komen en iedere keer volgde ’t zelfde ritueel bloeddruk meten, hartslag controleren en met een houten hoorn luisterde ze of het goed ging in mijn buik. Zondag 26 mei kreeg ik hevige kramp. Jan heeft toen snel Reinier bij mijn ouders gebracht en de vroedvrouw gebeld.’nachts op 27 mei 1963 rond half één werd Gertje geboren, ook weer een heerlijk ventje en ’t geluk ten top voor ons. De ochtend was vroeg aangebroken en de hulptroepen stroomde binnen, Opa, oma, vriendin Co, een wijk verpleegster en even later de vroedvrouw ook weer. Gertje werd bewonderd en op de weegschaal gelegd. Hij vond het allemaal best zo te zien. De vroedvrouw tilde hem op en legde hem op de commode om zijn luier te verschonen. De vieze luier werd afgedaan en in een emmer gedeponeerd.
Daar lag hij dan met huilende geluidjes en als dank pieste hij met een boogje in de verloskundige haar brillenkoker, alsof hij haar wilde straffen voor het strenge optreden jegens mij. De lieverd, hij zorgt nu al voor zijn moeder dacht ik tevreden.