Eindelijk een eigen huis!

 
 
In de Rozenstraat te Hilversum hebben we beginjaren zestig met hard werken en verbouwen er een leuk huis van kunnen maken. Het gezelligst vond ik de uitgebouwde serre met plat dak en openslaande deuren.
Je keek uit op onze mooie tuin met smeedijzerenhek, begroeit met prachtige rode rozenstruiken. Aan het hek had ik een bordje met Bam’s Koffie en theehandel laten bevestigen, dat voor gratis reclame moest zorgen.
In ‘t Gooi had ik al een aardige klanten kring opgebouwd met een souchon thee, dat zijn opgerolde blaadjes, ook wel korreltjes thee genoemd, die per 5oo gram aangeboden werden aan bedrijven, maar ook particulieren, tevens dagelijks versgebrande koffie. Joke, had prachtige rood witte Brabantsbonte gordijntjes gemaakt wat heel goed bij het sfeertje van die serre paste. Alleen werd het verkeerd begrepen door dat bordje aan het hek. Er kwamen mensen aan de deur die koffie wilde drinken en weer andere vroegen hoe laat we open gingen, dus het bordje kreeg een andere bestemming.
 
Met de buren hadden we een leuk contact, links woonde een hoefsmid die ook de circus dieren van Tony Boltinie behandelde, zoals olifanten, zebra’s en ezels, paarden waren zijn specialiteit. Hij had een vrouw en twee zoontjes, die helemaal gek van de Beatles waren. Rechts een boerenfamilie, Oma, Vader moeder een meisje en jongen. Wij hebben een paar keer geholpen met hooien en melken. Als een koe ‘t moeilijk had om een kalfje te krijgen, hielp ik met trekken.
 
Het was inmiddels 1961 bij ons werd ook een kindje verwacht. De vroedvrouw een alternatieveling had met een pendel, (dat was een ring aan een draadje), boven de hoogzwangere buik gezwaaid en wist met zekerheid dat het een jongetje zou worden. Wij namen bedenken, het zou niet vernoemd worden, dus kozen wij voor Bartje. Maar het pakte anders uit, het werd een meisje. Op de Televisie hoorden wij steeds de naam van Lonneke Hoogland noemen dat was apart vonden wij en zo is onze dochter ingeschreven bij de burgelijkestand als Lonneke.
 
 
 
Wat waren we blij, helemaal toen na 13 maanden in 1962 er een zusje voor haar bij kwam. Wij hebben haar Marian genoemd. De zusjes zagen er allerliefst uit en konden het goed met elkaar vinden. Moeder Joke had haar handen vol, de één kreeg een flesje, de ander werd in de kinderstoel een bordje pap gevoerd en dat ging gepaard met een verhaal dat de bus stopte en een passagier in stapte en dan volgde er een lepeltje pap wat naar binnen ging. De bus was een keer of tien gestopt, daarna waren alle passagiers weer uitgestapt en moest er gedweild worden. Ook het woord luiers hebben we toen vaak gehoord. Er werden spelletjes gedaan,verhaaltjes verteld en alles vonden ze leuk, alleen Klaas vaak met z’n zand emmertje daar knepen ze hem voor. We kregen een nieuwe bewoner een Sint Bernhard hond en dat was hellemaal ‘t einde. Marian ravotte met dat grote beest en als ze een keertje viel ging hij over haar heen staan en dan trok die kleine zich aan zijn lange borstharen weer overeind. In 1964 werd ik bedrijfsleider bij de firma Brumsen. In 1966 zijn we naar Amsterdam verhuisd, waar ik eigenaar werd en de firma naam J. Brumsen & zoon heb veranderd in Koffie- en theehandel ’t Zonnetje sinds 1858. Mijn Amsterdamse leven heb ik verder verteld in de verhalenbundels: Haarlemmerdijkies en Hoog Haarlemmerdijks.