Forens

Dat was nog eens een gebeurtenis voor een jongen uit het dorp Hilversum.
Binnen een maand mocht ik mij forens noemen. Voor het eerst aan ‘t werk, voor het eerst een kostuum en een maand abonnement op de trein naar Amsterdam-Centraal station. Half acht van huis om de trein van twee minuten over acht te halen.
Op het perron stonden al een paar meisjes en jongens die ik kende van de sport en padvinderij. We vormden al snel een reizigers groepje, die steevast in de laatste wagon plaats namen. De verhalen en grappen vlogen over en weer, kortom oergezellig om forens te zijn.
 
In da namiddag halfzes herhaalde zich dit ritueel in omgekeerde richting.De avonden waren ook veelal bezet omdat we ons inzette voor ettelijke liefdadige doelen, onderandere voor onze jongens over zee. Er moest geld komen en daar waren we druk mee bezig. We hadden een trio, piano, bas en drums, een close harmonie groepje en we speelden toneelstukjes. In het begin een beetje kneuterig, maar het ging steeds beter. Doordat de meeste vrienden katholiek waren, was het logies dat we eerst de K.A.B. zaaltjes bespeelde.Die bewuste week hadden we drie optredens. We speelden een stukje samenspel voor twee personen. De vader en zijn verloren zoon!! Het was een week van tevoren aangekondigd en tot onze verrassing was het uitverkocht. Koos speelde de vader en ik de zoon.Hij werd geschminkt, gekleed, kreeg een grijze pruik en zag eruit als een oude man. Mijn uitmonstering bestond uit een militair uniform met kwartiermutsje. Vader zat op een kleine fauteuil met glazige ogen voor zich uit te kijken. Ik kwam binnen en zei: ‘dag vader u zoon is terug’. Geen reactie. ‘Vader, ik ben het uw zoon!!’ Weer geen enkele reactie. ‘Vader hoort u mij niet?’ Stilte,stilte.’Vader bent u ziek?’ Vader knikte met zijn hoofd en zei: ‘Ja.’ Toen was het de beurt aan Henny, hij pakte de microfoon en riep, ‘Dames en heren,meisjes en jongens, wegens ziekte van de vader, gaat de voorstelling niet door!!’ En weg waren wij, maar de poet was binnen. Tijdens het omkleden hoorde wij een spreker die ons verontschuldigde met de woorden. Het geld wat u betaald heeft gaat naar onze jongens ter land, ter zee en in de lucht!’ De avond werd verder opgeluisterd met dans muziek en een conference.Bij café Bos hebben we nog een drankje genomen en geluisterd naar een ober die geweldig mooi circus Rens speelde op een rij flessen die van een bodempje tot half vol gevuld waren, hij tikte er met een lepel op en het klonk als een silofoon. De verloren zoon heeft die nacht heerlijk geslapen.