Lange hete zomer

 EEN LANGE HETE ZOMER.

 

In maart was het ijskoud. De lente begon met storm, wind en regen.

In Landsmeer ging dat gepaard met rondvliegende dakpannen en omgewaaide bomen. Er was veel werk voor deze bejaarde ‘tuinman’. Dus besloot ik eerst maar met de takken en een omgewaaide boom te beginnen. Ik begon met het uitgraven van de omgewaaide berk, struikelde en viel achterover tussen de struiken, probeerde overeind te komen maar dat lukte niet want ik had m’n hand en arm dusdanig bezeerd dat m’n poging om te gaan staan op niets uitliep. Hulpeloos riep ik: ‘Neeltje, Neeltje!’ Verschrikt kwam ze naar mij toegelopen en deed haar handen onder m’n oksels en zei dat ik op m’n knieën moest proberen te komen. Na enig gesjor kwam ik overeind en toen merkte ik een hevige pijn in m’n ‘intieme delen’. Ik dacht onmiddellijk aan een zakbreuk. Door Neeltje ondersteund strompelde ik naar het huis waar ik onder toezicht van Neeltje de mantelzorgster op de bank terechtkwam. Daar merkte ik dat ook m’n rechterhand heel dik en opgezwollen was, ook m’n vingers kon ik niet normaal meer bewegen. Helaas betekende dit weer een probleem, omdat je allebei je handen nodig hebt.

Wij ouderen hebben zo onze beperkingen nou eenmaal, dus dit kan er ook nog wel bij. Schamen voor lichamelijke beperkingen doen wij ouderen al lang niet meer.

Het leven ging verder en wij waren weer een paar dagen in Amsterdam geweest.

Bij ons vertrek naar Landsmeer kwamen wij buurvrouw Janny tegen. Die zei: ‘gaan jullie weer naar jullie tuintje in Landsmeer?’

Tuintje’ sprak ik verontwaardigd. ‘Neeltje woont niet in een rijtjes huis met een kleine voor- en achtertuin maar op een enorm boerenerf van wel twee voetbalvelden groot met allerlei bomen en planten waar ontzettend veel werk te doen is. Dus ‘t is niet alleen onkruid wieden. Ik zal beschrijven hoe mooi en groot het daar is als je er belangstelling voor hebt.’ ‘Ja,  natuurlijk vertel verder, zei Janny’. Als je er voorstaat zie je rechts een klein bruggetje en links een grotere brug over de wegsloot om op haar erf te komen. Daar zie je eerst een grasveld met prachtige bomen o.a. een Japansekers, goudenregen, buxus, rozenstruik en links van het huis, naast het pad op het grasveld weer een Japansekers, dan een eik, dan een ulmus, verschillende essen een weerskanten een sloot die in verbinding staat met de wegsloot. Achter het huis staat een enorme boven het dak uittorende oude Spar. Verschillende Vlierbomen een meidoorn, hulst, bramenstruiken en daarachter een grasveld omringd door verschillende struiken, vlierbomen, een hazelaar en een appelboom.

Het oude schapenhok en hooischuur bedekt met klimop en bruidsluier, waar verschillende vogels hun nestje bouwen.

Dan komen wij toe aan een flink stuk weidegrond en daarachter ligt het Ilperveld –water en weide- kortom ‘Waterland’.

Neeltje keek op haar horloge en zei: ‘Jannie, we moeten gaan, want de taxi staat voor. Prettig weekend en tot ziens’.

De zomermaanden die volgde waren als nooit tevoren. Extreem warm en droog met temperaturen rond de dertig graden en hoger.

Er mocht niet gesproeid worden en alles verdroogden. De Landsmeerse veengrond was wel twee centimeter gezakt en boomwortels lagen bloot. Planten en bladeren verdroogden eerder, volgens de nieuwsberichten nog in geen eeuw voorgekomen.

Na een bezoek aan het Boven IJ ziekenhuis met dochter May zaten wij met een temperatuur van 35 graden in de schaduw onder de Esdoorn amechtig met een glasfrisbij te komen. Onder het praten kwam Neeltje met veel wijze opmerkingen over de natuur zoals: onkruid bestaat niet, het zijn wilde planten die door homeopaten, zoals Maria Treben, Mellie Uyldert of Klazien uit Zalk, gebruikt worden om kwalen en pijn te bestrijden. O.a. de brandnetel, kamille, stinkende gouwe, paardenbloem, goudsbloem, citroenmelisse, zevenblad enz. enz. ‘Dus Wim, de natuur wordt alleen overwonnen door haar te gehoorzamen. Schoffel niet alles weg maar (met een lachje) tob niet, het komt toch anders’.

May zei terwijl ze rondkeek:’ nou jullie kunnen hier toch heerlijk genieten’. ‘Vier het leven!’, riep ik nog. (ik was niet te remmen) ’Haast u als u de tijd heeft dan heeft de tijd als u haast heeft….’.

May keek vragend? ‘Waar slaat dit nou weer op’. ‘Nou, op het kwikstaartje dat net vliegensvlug op het drinkbakje vloog, dat beestje had haast. Het barst hier van de vogels, ook ‘nieuwe Nederlanders’ vliegen hier af en aan’.

‘Wat bedoel je hiermee?’ ‘Nou, ik zie hier regelmatig de Turkse tortel, Vlaamse gaaien of Engelse hoogvliegers neerstrijken’, zei ik een beetje eigenwijs. ‘En, in de wei barst het van de Noorse woelmuizen’, zei Neeltje lachend.

Het jaar 2018 zal lang in ons geheugen blijven, niet alleen vanwege de extreem warme zomer maar ook omdat vele bekende mensen ons ontvielen, zoals Anneke Grõnloh (Brandend zand), Koos Alberts (Ik verscheurde je foto), Mies Bouman (tv-legende), Charles Aznavour (80 jaar op de planken, de entertainer van de eeuw. Lied: She), Wim Kok (de premier van alle Nederlanders die het poldermodel vormgaf) en als laatste wil ik noemen: Armando, de alleskunner op creatief gebied’.

Zo is en was het leven in deze tropische zomer. Die nacht droomde ik van falling leaves in Summertime vanwege de verdroogde bladeren.