Kattenkwaad


KATTEKWAAD



Het was echt zo’n komkommerweek in augustus. Veel mensen
waren op vakantie en op de dijk waren veel klierige jongens, die
met hun vrije tijd geen raad wisten. Er werden fietsen omgegooid,
belletje gedrukt, of getrokken, kortom een stel vervelende klieren
onder aanvoering van een elastiek rank ventje. Ze waren de boel
dus danig aan ‘t verstieren. Bij ons was het entréehalletje het
doelwit, steeds duwden ze elkaar dat halletje in en dan vloog de
tussendeur open en onze koperen deurbel ging dan als een
carillon te keer, hoogst irritant. Ik was al een keer achter ze aan
gegeaan, maar ja, dan merk je pas goed het leeftijd verschil.




Omdat wij het autentieke in de winkel willen bewaren, gebeurt alles
nog handmatig. Het is zeer arbeisdsintensief, daar ben je buiten
het bedienen van de klanten de hele dag hartstikke druk mee. Het
super vervelend als dat steeds verstoord word. Een van die
dappere jongens hoor ik zeggen, ik ga es kijken waar ie blijft. Toen
was bij mij de maat vol en besloot ik mij verdekt op te stellen naast
de deur van het halletje, en er dan één te grijpen. Op mijn hurken
zittend wachtte ik af. Er viel een vreemde, bijna beklemmende stilte
die wel drie minuten duurde. Opééns vloog de deur open, ik grijp
en tot mijn verbazing had ik een heel klein bekend kereltje te
pakken. Heel heldhaftig roep ik nog, wat moet jij!! Een paar
verschrikte bruine kijkers keken mij aan, Ik wou alléén maar
zeggen, dag mijnheertje, koekepeertje. Nou, dan smelt je toch ter
plekke. zo gebeurde het dat mijn lieve buurjongetje die middag
met een hele hand vol snoepjes naar huis ging.