Nieuw familielid

                      

                           

 

Het was begin september 2010.

In mijn Amsterdamse flat klonk de heerlijke stem van de keizerin van de blues, Bessie Smith. Hè, verdorie, de telefoon rinkelde en verstoorde mijn prehistorische gevoelens. Met de hoorn aan mijn oor riep ik een beetje bits: ‘Met Wim!’ ‘Hallo, opa met je kleindochter Mariska.’ ‘We zijn net terug uit Portugal en hebben het erg naar ons zin gehad in Azoia een mooi plaatsje vol romantiek.

Vandaag hebben we nog vakantie en nu wil ik je vragen of we even langs kunnen komen, want dat gaat wel tijd worden na bijna 1 jaar om kennis te maken met Marcel.’ ‘ Je overvalt me, maar natuurlijk is het goed.’ ‘Hoe laat schikt het?’ ‘Kom maar metéén, dan zet ik vast koffie ,oké? tot straks!’ Nadenkend over Mariska, kon ik niets anders verzinnen dan een leuke spontane jonge vrouw met een uitstraling en durf van een spraak fenomeen. Met de vriendjes wilde het niet zo lukken leek het. Dat kwam omdat ze er een heel verwachtingsvol patroon opnahield.

 

                                                                   2

 

Op een keer vertelde ze vol afschuw dat  ze via een dating site op internet een afspraak had met een leuke jongeman uit Deventer. Zaterdags had ze afgesproken in een Grand-Café. ‘Ben ik daar helemaal naar toe  gereden en toen was die lummel er niet. Ik heb wel een kwartier zitten wachten en toen kwam er een lange slungel met een bleek puisterig gezicht op mij af, ging aan mijn tafeltje zitten

en zei: ‘ ik ben Frits van de date, weet je wel, het is leuk je te ontmoeten.’ Ik gaf hem een knikje en werd bevangen door een enorme geur van oksel spray en parfum. De ober kwam langs en vroeg wat we wilden gebruiken. ‘Doe mij maar een cola light en hij bestelde een Heineken pils. ’Wat gaan we eten?’ ‘Niets zei ik een beetje stom, ik voel me niet lekker en wil naar huis.’ Ik stond op legde vijf euro op ’t tafeltje en met een groet verdween ik. Buitengekomen haalde ik diep adem en wandelde door een gezellige winkelstraat waar ik bij een

bakkerij naar binnen ging.

                                                                   3

 

‘Kan ik U helpen’ klonk het van achter de toonbank.’ ‘Mag ik drie Deventer koeken van U?’ Ik rekende af, zij deed ze in een mooi draagtasje en zei: ‘Prettige dag verder’ ‘Ja, ja dacht ik nog. Ik kwam bij de parkeerplaats waar mijn auto mij rustig stond op te wachten.

Onder het terug rijden dacht ik als dertig jarige vrouw aan mijn kinderwens, die ik

nog steeds had. Nou ja, geen moederkoek

maar wel Deventer koek en met een hongerig gevoel reed ik Amsterdam binnen. Zo herinnerde ik Mariska haar verhaal van enige tijd geleden.

`````````````````````````````````````````````````````````````````````

De bel klonk en daar waren ze, het jonge stel, zij ,volslank met keurig opgestapeld haar, hij een stevige jongeman met een intelligent gelaat met vriendelijke ogen.

Kortom hij maakte direct een goede betrouwbare indruk op mij. Een stevige handruk volgde en hij sprak Marcel is mijn naam, leuk met U kennis te maken. Maris hielp met de koffie en toen kwamen de verhalen met foto’s over hun vakantie.

                                                                4

 

Hij bleek een goede amateur visser te  zijn en had kennis van de vele soorten, waar hij ook foto’s van liet zien. Het waren heel bijzondere en beslist geen bak en braad vissen. ‘Wat doe je met die beesten? ‘Ik maak er een foto van en laat ze metéén weer los.’ Mariska vertelde ook dat Marcel een goede rapper was en dat wij ook een gezamenlijke interesse hadden in muziek.’ Wat draai je dan?’  ‘Alles, dat loopt van klassiek tot dansmuziek maar ook veel Jazz.’ ‘ Daar gaan we later nog eens over praten, goed?’ Hij toonde ook belangstelling voor mijn schilderijen en gaf mij een complimentje. Vroeger zou ik gedacht hebben, wat een slijmerd, maar nu was ik er blij mee. ‘Wat doe je voor de kost?’ Deze vraag stelde ik op een toon van een vader die zijn dochter uithuwelijkt. ‘Ik heb een heel goede baan, als security coördinator van een winkelketen met vestigingen in de hele Benelux’ ,was het trotse antwoord.  ‘Dat is me nog al wat’, zei ik onder de indruk.

                                                                  5

 

Na wat heen en weer smoezen, nam het jonge stel afscheid, dat was op de gedenkwaardige dag  van 14 september 2010, herinner ik mij nog.                                                                                                                                       

---------------------------------------------------------------------

 

Nu zijn we twee maanden verder, na mijn ziekenhuis opnames en er hebben weer nieuwe gebeurtenissen tussen Maris en Marcel plaats genomen.  Ze zijn op huizen jacht geweest en hebben in Hoofddorp iets naar hun zin gevonden.  Dat is maar goed ook want het nageslacht dient zich zoals eerder aangekondigd ook aan.

Via een E-mail kondigde zij aan dat de embryo tijd achter de rug was en dat ze na drie maanden een echo van de foetus had laten maken. Een print met een drietal foto’s was het bewijs volgens haar. Inderdaad zag je een  grote inktspat wat op een donderkopje leek, die door het eivlies omgeven in het vruchtwater dreef. Als alles goed gaat  wordt in het voorjaar van 2011 mijn achter kleinkind geboren.

                                                                 6

Het meest frappante van ons nieuw familielid is dat Marcel zijn voorvader

de beroemde admiraal de Ruyter blijkt te zijn. Toeval of niet deze week werd het standbeeld van deze zeeheld, dat in 1841

gemaakt was, op 12 november 2010  herplaatst op de prachtige locatie van de boulevard van Vlissingen.

Zo dat weten we dan ook weer, nou ja, van je familie moet je het uiteindelijk maar hebben.!!