Dat binne gewoon sukkelaatjes!

DE PASSIE VAN EEN CHOCOLAATJE
 

 

 

Een mooie warme dag was begonnen en er zou heel wat gebeuren.
Miepie kwam binnen, met een doos gebak, jullie motten zingen,
want ik bin jarig. Onder het genot van een kopje Mocca koffie en
een heerlijke moorkop, hebben wij ‘t feest gevierd. Miepie, wij zijn
erg blij met je en dat willen we laten blijken, je krijgt nu wat meer
verantwoordelijk werk en gaat ook wat meer verdienen. Wat mot ik
dan nog meer doen, vroeg ze. Ik zeg, vanaf nu gaan we je Miep
noemen, en je gaat ook de telefoon aannemen. Als er niemand
anders in de buurt is noteer je naam en nummer, of je schrijft de
bestellingen op. Dat was afgesproken. Een uur later ga ik even
naar achteren, kom terug en hoor haar zeggen, die zit op de W.C.
Nadat we besproken hadden dat ze in ‘t vervolg zou zeggen,
mijnheer is niet aanwezig, maar hij belt U spoedig terug. Dus naam
en nummer opschrijven, oké? Even later rinkelt weer dat vervelen-
de maar noodzakelijke ding. Miep aan de gang, intussen liep de
winkel vol en ik liet haar begaan, Ik hoor haar praten, praten en
praten, na tien minuten legt ze de haak erop, ze had er een kleur
van gekregen, Ik kijk haar vragend aan en vroeg, wie was dat ?
Een rare vrouw, zei ze, ze heeft een heleboel namen en ze mot 50
pakken Hotel koffie hebben. Laat maar eens zien, tot mijn verba-
zing, waren er twee blaadjes vol geschreven, mevrouw Sjarlotte,
Hendrik, Anton, Nieko, Dirk, Otto, Rudolf, Eduwart, Lleo, wat een
malle he? Ik zeg hoe heet U, en toen ging ze al de namen van haar
kinderen opnoemen. Gelukkig konden we mevrouw Chandorel uit
den Haag in het bestand terug vinden en hebben de opdracht
uitgevoerd.
 
Een paar dagen later, onze huishoudelijke hulp was
ziek, vroeg ik aan Miep of ze de etalage ramen even wilde lappen.
Aan m’n naat, daar bin ik niet voor aangenomen kreeg ik als
antwoord Naast Avant-Garde publiek kregen we ook veel Upper ten
binnen, zo ook een heel deftige dame, mevrouw André Lopez, 
ze zei goeden middag meisje. Miep knikte vriendelijk. Ze genoot
nog na van een komplimentje, dat ze zo goed uit haar hoofd
rekenen kon. De dame zocht in haar handtasje en zei, ik moet even
kijken of ik mijn beursje kan vinden O gelukkig, daar is het, mag ik
een ons Oublies? Miep keek haar aan alsof het de boze wolf was.
Mijnheer riep ze, wat zegt die vrouw? Mevrouw wil een ons
oublies, zei ik. Wat binnen dat, vroeg Miep. Ik wijs haar naar een
schaal met van die ronde gravel chocolaatjes,

Oh, dat binne sukkelaatjes!!!!