Alwareness Radiozender
EEN BIJZONDERE RADIOZENDER
Al twee maal heeft Claudia Constantelati een verhaal van mij voorgelezen tijdens een uitzending van radio Alwareness waar zij aan verbonden is. Daarop kwam het verzoek van Patricia Mensink, die de radio-uitzending presenteert, of ik mijzelf wilde voorstellen en waarom ik verhaaltjes schrijf . Daar geef ik hierbij gehoor aan.
Mijn naam is Wim Lassing. Ik ben in 1935 in Hilversum geboren en getogen. Door de oorlogstijd heb ik niet veel klassikaal onderwijs genoten omdat onze scholen gevorderd waren door de Duitse bezetters. We kregen
privéles van juffrouw Wolters in haar huiskamer. Zij leerde ons rekenen, lezen, schrijven en aardrijkskunde en dat ging veelal met grapjes gepaard die ik dan opschreef en later in een dictee verwerkte. Zo is bij mij de interesse voor vertellen en schrijven ontstaan, denk ik nu. Een grapje met plaatsnamen herinner ik me nog. ‘Jongen wat is je Bolsward, ‘Ja moeder, ik vind Wassenaar.’
Of deze dan: Een man reed op een fiets, het regende en er stond een harde wind , gebogen over zijn stuur reed hij door tot hij een naam bordje zag. Kaarsrecht
reed hij vervolgens het plaatsje binnen. Op het bordje had hij namelijk gelezen ‘Krommenie.’
Tot zover de woordgrapjes van vroeger. Nu ga ik verder met de geschiedenis van mijn werkzaam leven.
Mijn beroep was theeproever, melangeur van koffie, thee en kruiden, koffiebrander en commissionair in thee .
In 1964 ben ik met vrouw en dochters naar Amsterdam verhuisd en heb daar op de Haarlemmerdijk 45 een winkel annex grossierderij in koffie, thee, kruiden en delicatessen overgenomen. Met de leveranties aan hotels, cafés, bedrijven, ziekenhuizen en zeeschepen heb ik mij 36 jaar intensief
bezig gehouden tot mijn pensioen tijdens de eeuwwisseling.
Daarna kreeg ik een lattende weekendrelatie met mijn vriendin die in Landsmeer woont. Daar heb ik mij grotendeels bezig gehouden in het prachtige natuurgebied wat zich rondom het huis bevond, met schilderen van olieverf schilderijtjes, het sorteren van mijn plakboeken en het schrijven van verhalenbundels waarvan er verschillende zijn uitgegeven. Wat participatie betreft daar zorgen mijn dochters geweldig voor. Dochter Lonneke is coördinator dagbesteding van ouderen in Amsterdam en omgeving, een druk bestaan met veel moeilijkheden van deze tijd. En voor mij is ze in haar vrije tijd ook nog eens mijn Webpagebeheerder. Dochter May is binnenhuisarchitect, heeft het hartstikke druk maar ik kan altijd een beroep op haar doen als het gaat om klusjes in het huis zoals met de TV of telefoon . Ook begeleid zij mij bij de vele ziekenhuisbezoekjes voor oogbehandelingen , verder redigeert ze mijn verhaaltjes en lost eventuele computer of printer problemen feilloos op. Kortom geweldig!!!
Nu ik toch bezig ben met fijne mensen wil ik er nog een paar noemen : dhr. J.H. Leferink en praktijkondersteunster
Mw. Ayse Cakir van huisartsenpraktijk Rustenburg, beiden hebben mij tot volle tevredenheid geholpen.
Hier over nadenkend kom ik weer terug bij de woorden van de voorvoorzitter van Radio ALWARENESS Patricia Mensink:
‘Wees dankbaar voor wat je wel hebt.’
Daar ben ik het helemaal mee eens en kom nu toe aan de vriendschap met Claudia Constantelati, een gezellig lief mens met een geweldige flux de bouche en een herkenbare schaterlach. Claudia heb ik bij Zorgcentrum Tabitha voor het eerst ontmoet en het klikte meteen. We hebben vele gesprekjes gehad want ze maakte toen een moeilijke periode in haar leven door ten gevolge van de ziekte en het overlijden van haar vader die als één van de eerste Italiaanse gastarbeiders naar Nederland was gekomen en gebleven. We zijn toen echt vrienden geworden en zij komt mij nog regelmatig opzoeken, we kletsen en drinken wat en soms leest ze mijn verhaaltjes en zo is het gekomen dat ze vroeg of ik het goed vond als er af en toe één voor de radio werd voorgelezen. Natuurlijk vond ik dat goed.
Zij noemt mij Wim, haar vriendje van 80 en ik haar Claudia mijn vriendinnetje van 45.
Ik ben heel blij met deze vriendschap.
‘WAT EEN GELUK
DAT IK ’N STUKJE VAN DE WERELD BEN.’
