Italiaanse beleving

 ITALIAANSE BELEVING.


Vanmorgen maakte ik een wandelingetje langs de Amstel, die ik vanuit mijn senioren woning binnen vijf minuten bereiken kan. Het was druilerig weer en toch was het wederom een genoegen om langs deze gekanaliseerde rivier te lopen. Er passeerde talloze boten en ook de zwanen en meeuwen waren een lust voor het oog. Na een kwartiertje liep ik over de indrukwekkende Berlagebrug om aan de overkant van de Amstel op een bankje naar al dat moois verder te kunnen kijken. Een mager zonnetje zorgde voor nog meer kijkplezier. Ik zag de Magere Brug, Het Amstel Hotel en het beroemde Carré theater. Er pufte een taxi-boot voorbij die een stukje verderop afmeerde bij een café met een terras aan het water. Er stapte zes mensen uit  die aan een lange tafel gingen zitten. Dat bracht  mij er toe om ook een plaatsje te zoeken op dat terras. Er stonden zes tafeltjes met rieten stoeltjes, die allemaal bezet waren. Ik stond er een beetje verloren bij, tot er een ober naar buiten kwam die me zei dat er binnen plaats genoeg was. ‘Maar als u liever buiten zit zet ik er een tafeltje en een paar klapstoeltjes bij’.

‘U krijgt dan wel gezelschap van een mijnheer

die buiten een sigaretje wil roken.’ ‘Ik wil

graag op het terras zitten met een kopje

cappuccino koffie en die mijnheer is ook geen

bezwaar.’ Even later kwam een goed geklede

oudere heer naar buiten we gaven elkaar een

hand en stelde ons voor. ‘Alberto Romano’

Die naam heb ik toch eerder gehoord, diep

nadenkend viel toen het kwartje. ‘Jij bent

Alberto van de Milano Bar in de Leidsestraat

waarvan ik de koffie-leverancier was.

En jij kwam bij mij in de winkel,

op mijn kantoortje heb ik jou de

eerste Nederlandse woordjes leren

spreken’ ‘Weet je dat nog?’

‘Ja, koffie mijnheer Wim, nu herken ik u, al is

het meer dan vijftig jaar geleden.

U was een soort vriend voor mij in die tijd, ik zocht

werk. Mijn beroep was automonteur maar

niemand kon mij gebruiken.’

‘Maar je was toch barman?’ ‘Ja, dat was een  

tijdelijk baantje. Later heb ik bij een

garagebedrijf gewerkt en na tien jaar kon ik

die zaak overnemen, werd eigenaar en een

brave echtgenoot. ‘Een brave echtgenoot?’

‘Ja, ik ben met Roosje de dochter van de

baas getrouwd, heb twee zoons en een

dochter.’ Ik vroeg: ‘ga je nog wel eens naar

Italië?’ ‘Ja, een paar keer per jaar naar

Agrigento, de mooiste stad die er op de

wereld is.’ Daar beheert mijn oudste zoon ons

familiebedrijf een garage, rijschool en een

taxi bedrijf, waar ik erg trots op ben.’ ‘Dat kan

ik me voorstellen’, zei ik vol bewondering. Ik

keek mijn oude Italiaanse vriend diep in zijn

bruine ogen en zei: ‘Weet je Alberto, waar ik

zo trots op ben?’ ‘Nee’, hij keek mij vragend

aan. ‘Nou, dat jij de Nederlandse taal zo goed

spreekt.’ Op dat moment kwam de

vriendelijke ober met de koffie en een

asbak.’Un latte caffe per il signor, un caffe

espresso per il signor Romano , prego ‘

en naar binnen ging hij weer. ‘Die spreekt ook Italiaans’, zei ik verbaasd. ’Ja, deze jongeman Benico Lombardi is de zoon van een vriend uit Zaandam, bij zijn vader huurde ik in begin jaren zestig een kamer in de zogenaamde " Spaghetti” flat, waar veel Italiaanse gastarbeiders woonde die op scheepswerven werkten, zo ook zijn vader. ‘Als ik aan die flat denk dan ruik ik weer de lucht van pasta’s, basilicum en koffie uit jouw zaak.’

Alberto trok een koker te voorschijn en bood mij een sigaretje aan. Rustig genoten we samen van de koffie en ’t rokertje. Mijn gedachten gingen terug naar die vroegere jaren van onze kennismaking bij de Milano Bar en de vele keren dat hij bij mij in de winkel kwam om koffie te kopen voor zich zelf en vele Italiaanse mannen uit Zaandam. Ik verbrak het stilzwijgen en zei: ‘Als ik aan vroeger denk dan zie en hoor ik weer, hoe je gebrekkig Nederlands sprekend je koffie kwam kopen. Meestal kwam je met een buurman die granietwerker was en zich een auto kon permitteren. Jullie kwamen altijd op zaterdag en ik zie het nog steeds als mijn Italiaanse beleving met leuke gebeurtenissen. Die koffie melange en de manier waarop wij die in ’t spit op hoog vuur

ambachtelijk branden viel bij jullie, tot

mijn genoegen, erg in de smaak. ‘Nu ga ik nog

even verder over die tijd van vroeger als je

dat goed vind, want de herinneringen komen

weer tot leven als de dag van gisteren.’

Je kwam binnen en zei: ‘ Dag mineer, ene   

kille, ene kille, ene kille Espresso koffie en

ene kille, ene kille, ene kille, ene kille

Espresso koffie dun gesnijd as je blieft.’

Ik zei: ‘ 3 x 1 kilo Espresso koffie bonen en 4x

1 kilo fijn gemalen Espresso koffie’. Dat

schreef ik op een papiertje wat ik aan je gaf.

Je bekeek het en zei onder het lawaai van de

Koffiemolen: ‘Ho mal di testa’ en dat was

weer iets, wat ik niet begreep’. Je vriend riep

toen: ‘hij heeft hoofdpijn!!’ We zijn daarna naar mijn kantoortje gegaan waar ik je een aspirientje heb gegeven. Daar hebben we toen een afspraak gemaakt om wat Nederlandse woordjes te leren. Ik gaf je een Donald Duck tijdschrift en zei: dat is voor thuis en hier beginnen we met het woordje hoofd waar je pijn aan hebt. Ik pakte het schoolbord en krijtjes van mijn kinderen tekende ’t hoofd van een mannetje en vroeg wat is dit?’ Jij riep: ‘una testa’ en ik zei: ‘ Nee hier zeggen we hoofd.’ Ik gaf jullie pen en papier en zei: ‘zeg mij na en schrijf het op .’ ‘Hoofd’, Jullie zeiden gelijk Hoofd en schreven het op. We gingen verder met wat er nog meer aan het hoofd te zien was. Haren, oren, ogen, neus, mond, lippen, tong en tanden. Alles werd keurig nagezegd en opgeschreven. Ik vertelde dat over al deze lichaamsdelen of organen spreekwoorden bestaan en wat dat inhield. In dit geval b.v.(iets over het hoofd zien, of iemand in de haren vliegen). Jullie zaten ja te knikken maar snapten er geen barst van was mijn mening.

‘Alberto kan jij je dat nog herinneren?’ ‘Ja nu je het zegt een beetje wel was zijn antwoord.’

Op dat moment hoorde we een prachtige sensationele tenor stem. We keken om, zagen  ober Benigo in een mooi driedelig kostuum. Hij stond bij de lange tafel het liedje "Tanti auguri a te” te zingen. ‘Wat een prachtige stem’, zei ik vol bewondering. ‘Ja, hij is opera zanger en een begrip in de horecawereld waar hij vaak de bekende liederen " O sole Mio” en "Arrivederci Roma” zingt’. ‘Dat liedje ‘Tanti auguri’ wat hij net zong herkende ik aan de melodie’. ‘De tekst van dat liedje werd op mijn verjaardag, van opa Baardje, in het Engels gezongen door mijn toen vierjarige achterkleinzoon Xavier.’ Hij zong vol overgave: "HAPPY BIRTHDAY TO YOU”.