De 4 jaargetijden

               DE VIER JAARGETIJDEN.

 

Een merkwaardige droom had mij bevangen. Met de gedachte aan de lente, de zomer, de herfst, de winter, de muziek en de mensen van vroeger begon voor mij de eerste warme lentedag. Tussen de sluierwolken, wind en regen van de afgelopen weken eiste de zon zijn plekje op en kreeg ik zowaar lente kriebels wat zich meteen uitte in mijn muzikale brein met het zingen en fluiten van ‘Here comes the Sun’. Een liedje van The Beatles waarin zij een ode aan het begin van de lente brengen. Toen kwam ook het idee om over elk seizoen een stukje te schrijven. Na het badkamer gebeuren en ontbijt werd het tijd voor een wandelingetje in de buurt. Dat wandelen doe ik op bevel van mijn vriendin, dochters, huisarts, praktijkondersteunster en diëtist. Meer bewegen en naar buiten dat houdt je langer fit, geeft een gunstige invloed op je botten, spieren en diverse andere klachten. Gehoorzaam liep ik even later met rollator richting Sarphatipark. Daar aangekomen ging ik direct zitten op het eerste bankje wat er stond tussen het ontluikend groen. Het was er heerlijk rustig, alleen de geluiden van een zanglijster en snaterende eenden drongen tot mij door. Ik sloot mijn ogen en liet mijn gedachten de vrije loop. Elk seizoen heeft zijn bekoring en elke gebeurtenis is gekoppeld aan iets muzikaals wat ik voor mijn verhaal gebruiken kan. Sluimerend bracht ik enige tijd door. Opeens hoor ik een stem naast mij op het bankje: ‘Word wakker het zonnetje is al op.’ Geschrokken keek ik opzij en zag daar met een lachend gezicht mijn ouwe gabber Kees Scholten zitten, onberispelijk gekleed in zomerkostuum. Blij verrast riep ik: ‘ Hey Kees wat fijn om je te zien!’ ‘Ja, ik ben voor het eerst weer buiten na een verdrietige periode.  Er is heel wat gebeurt in de laatste drie maanden. Eerst het overlijden van mijn partner Frans, die ik  erg mis, daarna het revalideren van mijn lichamelijke ongemakken, toen nog de verhuizing en het inrichten van mijn nieuwe woning in de Almstraat’. ‘Ik voel met je mee en vind je een dappere kerel was mijn antwoord.’ Mijn gedachten gingen terug naar het jaar 2003

toen had ik Kees leren kennen. Hij werkte   met veel toewijding als vrijwilliger bij zorgcentrum Tabitha en via  hun huisorgaan de Amstelbode waar ik verhaaltjes voor schreef is onze vriendschap ontstaan. Ook mijn vriendschap met pedicure Claudia Consolati stamt uit die tijd. Veertien jaar geleden is dat nu al weer mompelde ik. Ja, wat vliegen de jaren snel voorbij vind je niet?’

Ons gesprek werd verstoord door het gekrijs van een groepje papagaaien, zoals Kees ze noemde. ’Nee man, dat zijn halsband parkieten, het barst er hier van.’ Een kraai kwam aangevlogen en weg waren ze. Kees poetste zijn bril op, keek mij daarna opgelucht aan en vroeg: ‘schrijf je nog steeds verhaaltjes?’ ‘Ja, ik probeer nu een verhaal over de jaargetijden met een gebeurtenis, de muziek, of een lied dat daar bij past. Nu ben ik toe aan de zomer, mijn favoriete seizoen, het is langer licht, vaak mooi weer, alles lijkt gezelliger de natuur is prachtig, de mensen vriendelijker, de vogeltjes vrolijker en de koffie op een terrasje smaakt lekkerder. Vaak denk ik op zo’n mooie dag aan: ‘SUMMER TIME’, gezongen door Billie Holiday. Kees keek op zijn horloge en zei: ‘Wim ik vind het prachtig allemaal maar ik kan niet langer op het verhaal van de herfst en de winter wachten want om elf uur komt mijn fysiotherapeut. Wij namen afscheid met de belofte om elkaar regelmatig te bellen. Wandelend in traag tempo keerde ik even later ook huiswaarts. Na een uurtje rust, een kop thee en een boterham besloot ik verder te gaan met de herfst in mijn verhaal. In het najaar vinden vele dingen in de natuur plaats.

Denk aan de vele regendagen, de stormen maar ook de prachtige kleuren van de blaadjes aan de bomen die van groen, geel en soms rood naar beneden vallen. Er komen zwammen en paddenstoelen in allerlei maten en kleuren en ’t kan gaan vriezen. Dan denk ik aan de Franse Jazz Chanson gezongen door Yves Montant : ‘LES FEUILLES MORTES’ (Bladeren van de herfst). In het Engels is het ook door vele artiesten gezongen en bekend geworden o.a. door Nat King Cole en Frank Sinatra: ‘AUTUMN LEAVES.’                          Het leven ging verder en in mijn onderbewust zijn tijdens een nachtdroom kwamen er gebeurtenissen, geluiden en beeltenissen uit de negentiger jaren waarheidsgetrouw op in mijn brein. Ik was bezig met een speciaal mengsel thee ten behoeve van een zangvereniging wat ik onder de naam zangzaad had aan geboden met de belofte dat het hun bronchiën zou strelen. Het werd een kruiden melange met anijszaad, venkel, fenegriek en zoethout. Het succes bleef niet uit, vele artiesten hebben er gebruik van gemaakt. In die jaren had ik als melangeur in koffie, thee en kruiden een grote reputatie opgebouwd en mocht rekenen op een uitgebreide klantenkring van over de hele wereld. De droom ging verder ik hoorde de straat geluiden, de winkelbel en zag de mensen voor de toonbank. Ik was in het magazijn bezig met het mengen van een nieuwe thee die de naam voorjaars thee kreeg. Mijn vrouw en dochters waren de eerste die het te proeven kregen. Heerlijk was hun mening alleen stom dat je het voorjaars thee noemt, want dan zit je met de rest van het jaar. Twaalf maanden thee zei Lonneke lachend. Nee, vier Seizoenen thee, riep May. Voor die naam hebben we toen gekozen. Het werd een daverend succes deze Mango thee: een Harmonie van kracht, geur en smaak. Op een middag stapte een Japans vol-slanke dame de winkel binnen. Zij vroeg: ‘Ben ik hier bij ’t Zonnetje?’  ‘Ja, mevrouw.’ O wat fijn, want ik moet vier seizoenen thee koop hadden ze mij gezegd. Ik pakte een pakje van 100 gram en zei, ‘ alstublieft mevrouw-‘ ‘ Ik noemde het bedrag en zij keek mij lachend aan en zei: ‘ik wil vijf van die mooie rode pakjes.’ Na het afrekenen verliet zij de winkel met een  groet en een buiginkje.

Even later kwam een mijnheer die aan de overkant foto’s stond te maken met de vraag of  die Japanse dame een vaste klant was.

‘Nog niet zei ik maar waarom vraagt u dat.’ Nou je had een wereldberoemde vrouw in je winkel. Zij is solo harpiste bij verschillende orkesten, deze week bij het koninklijk Concertgebouw orkest’ ‘ Dat is niet mis’ zei ik vol bewondering. En weet u ook haar naam?’ Hij dacht even en zei: Nagasawa of zoiets. Een maand later was ze weer in de winkel en vroeg aan Bep of ze die mijnheer met dat baardje even kon spreken. Ik was boven op kantoor bezig met het printen van de etiketjes waarop de verschillende namen van de koffie thee en kruiden voorkwamen. Door de huis telefoon werd geroepen: ‘Wim er is een mevrouw die je spreken wil.’ Oké, laat haar maar boven komen.’ Tot mijn verbazing was het de Japanse dame. ‘Dag mijnheer, met een lach en een buiging mij aankijkend zei ze ik ben MS MASUMI NAGASAWA , ik ben Harpiste en deze maand speelt ons ensemble een meesterstuk van Antonio Vivaldi  dat heet ‘ De vierjaargetijden.’  Nu wil ik aan u vragen of de naam Vier Seizoenen kan veranderen. Dan koop telkens een paar kilo van die thee met een stapeltje van die mooie rode zakjes met etiketje.’ Overal en met welk orkest ik ook optreed krijgt de dirigent, de eerste violist of solist een zakje van die thee. Ik vind het een goed idee riep ik enthousiast en heb het gelijk in de computer ingevoerd. Als eerbetoon aan Vivaldi de meester van de Harmonie  en Harpiste Masumi Nagasawa

                heet het sinds dien.

              

           ‘VIER JAARGETijDEN THEE.’