Vaderdag 2018
Vader, Opa en Overgrootvader-dag
Zondag 17 juni 2018, zat een dove kwartelvan 82 jaar met zijn partner van 80 jaar in afwachting op het familiebezoek. Ondanks de vele handicaps zoals slechtziendheid en doof aan beide oren hadden wij besloten de dag toch maar door te laten gaan. In de loop van de ochtend reden er twee auto’s het erf op. Wij strompelden naar buiten om ze enthousiast te begroeten. Uit de eerste auto kwamen dochter Lon met Ria, kleindochter Mariska met vriend Marcel en achterkleinzoon Xavier en uit de tweede wagen stapte dochter May. Na een uitbundige begroeting met omhelzingen, gingen wij in optocht naar binnen. Ik had al meegedeeld dat zij hard in mijn oor moesten roepen. Aan de gezellige tafel gezeten, schoot als eerste Xaviertje naar voren en riep hard in m’n oor: ‘Ik heb iets voor je, opa Baardje’. Als een perkamentrol met een lintje erom kwam er een prachtige tekening van een kasteel met kantelen en al tevoorschijn. Ook voor oma Nel kwam er een tekening voorstellende drie verschillende ijsjes, met een toef slagroom erop. Ook had hij voor ons een foto van zichzelf als stuurman op een rondvaartboot.
Terwijl de koffie ingeschonken werd, zette Lonneke een taart op tafel, een speciale vaderdag taart met snor als decoratie.
Onder het genot van dit alles ging May haar tas open en kregen wij een pracht van een tostimaker. Hartstikke fijn voor twee hele tosti’s. Blij en lachend bedankten wij. Vader kreeg nog een overhemd met een fris blauw ruitje, een kussen in de vorm van een schijf meloen, en een aparte vaderdag-beker met een sachet koffie erin.
Mariska had vanaf 6 uur die ochtend een berg pannenkoeken staan bakken, May bracht broodjes, beleg en een salade mee. Zo zorgden de dames voor een smakelijke lunch. Mariska ging de pannenkoeken weer warm maken in de koekenpan. Zij was er maar druk mee. Inmiddels waren Nel haar zoon Gert met zijn vrouw Yvonne ook binnengekomen en Gert at meteen lekker mee met de pannenkoeken. May vroeg aan Nel of de broche al teruggevonden was. Nel had per ongeluk bij het uitkloppen van haar jurk uit het badkamerraam de gouden broche naar beneden zien vallen. ‘Ben je en broche kwijt’? vroeg Lonneke. ‘Ja, en nog steeds niet teruggevonden’ zei Nel. ‘Ik klopte een zwart jurk uit die onder de kattenharen zat, de broche zat er nog op en ik zie hem er zo afvliegen. Meteen naar beneden gegaan maar helaas niets gevonden’. ‘Nou, dan gaan wij helpen met zoeken’, zei Lonneke. De hele meute ging naar buiten waar al de bosjes en struiken werden uitgekamd. Xavier kwam de schuur uit met een verrekijker en riep: ’Opa, dan zie je het beter’. Even later zag ik hem met een schepje en die verrekijker druk bezig, allen zochten verder maar helaas zonder resultaat.
May had een zakje met zaadjes, ‘jullie hebben veel bomen maar deze is er nog niet bij’. Het bleken Acacia zaden te zijn. Op verschillende plekken werden zij geplant.
Xavier liep gewapend met een schepje en een fluitketeltje met water en hielp dapper mee.
Even later kwam hij van het veld af en had in z’n handje een paar petieterige weidebloempjes, een Madeliefje en een Vergeetmijnietje. ‘Oma die moet u in een vaasje zetten. ‘Zo’n grote vaas hebben we niet in huis’, zei opa lachend. Xavier hield triomfantelijk een dopje van een spuitflacon op, ‘kijk eens opa, hier kunnen de bloempjes in’. ‘Ik vind jou een schrander kereltje die het ver gaat schoppen in deze wereld’, zei ik.
Er werden binnen- en buiten foto’s gemaakt zodat deze dag altijd in onze herinnering zal blijven. Bij een kop thee werden nog grote en kleine verhalen uitgewisseld tot de familie Lassing en de familie Oud weer ieder zijns weegs ging.