Nieuwsgierig
NIEUWSGIERIG
Het was drukkend warm, en droog, de tuin snakte naar regen. Wij zaten, verkoeling zoekend, onder de grote esdoorn toen er twee nog jonge mannen over de brug onze richting op kwamen lopen….. ‘ooh, dat zijn John Paul en Willem van de overkant’ zei Neeltje.
‘Hallo Wim en Nel, wij komen even gezellig bij jullie zitten om even bij te praten’, zeiden ze.
‘We vinden het leuk om eens te horen wat jullie in je vroegere leven gedaan hebben’.
Wij lachten en Neeltje vroeg: ‘willen jullie wat drinken?’ Ze hadden al liters water op dus dat hoefden ze niet.
‘Zal ik dan maar beginnen?’, zei Wim….. ‘Ik ben als jongste bediende en leerling theeproever begonnen bij Thee- makelaarskantoor Bakker & Co, en verder opgeleid door meneer Glasbergen, die commissionair in thee was, wat ik later ook geworden ben.
Na enkele jaren van proeven en melangeren werden mijn melanges steeds verfijnder en dat viel op bij mijn concurrenten. Ik kreeg een uitnodiging van de heer Brumsen die een koffie en theezaak op de Haarlemmerdijk in Amsterdam had. Daar ben ik op ingegaan en werd vriendelijk ontvangen door zijn compagnon de heer de Jager. Omdat beide heren op leeftijd waren, zo vertelde ze mij, en zij zo langzamerhand een bedrijfsleider zochten die op den duur de zaak over kon nemen. Dat heb ik met succes gedaan. De verhalen over mijn tijd in de koffie en theewinkel kunnen jullie lezen op mijn website (www.wimlassingverhalensite.nl), ik zal straks een kaartje met de gegevens meegeven.
Het koffie branden en melangeren heb ik van de heer Brumsen geleerd. In 1964 nam ik de zaak over en verhuisde met vrouw en kinderen vanuit Hilversum naar Amsterdam en gaf het bedrijf de naam ’t Zonnetje, een verwijzing naar het vergulde uithangbord aan de gevel van het monumentale pand uit 1612.
In de loop van de tijd heb ik koffie- en theemelanges bedacht die op een dag beoordeeld werden door een commissie uit Den Haag. Ene meneer Engels bracht mij naderhand een bezoek en vertelde dat de melanges erg in de smaak waren gevallen en door de commissie beoordeeld was met het cijfer acht. Ik was blij verrast en trots. Om hem te bedanken gaf ik hem een pak Mokka en vroeg of hij het bonen wilde laten of dat ik het moest malen.
‘Espresso-maling graag’, zei hij met een lachje. De volgende dag belde de heer Engels mij en zei: ‘Wat is die koffie lekker zeg, een explosie van kracht, geur en pit….’. ‘Dat is de bedoeling, zei ik tevreden en voelde mij -op z’n Amsterdams- helemaal de bink.
Ik kan uren verder gaan maar wil nog vertellen hoe Neeltje en ik elkaar hebben leren kennen.
Een zijstraat van de Haarlemmerdijk is de Binnen Oranjestraat, daar was de tabak-speciaalzaak van Jan en Nel Oud en daar ik haalde altijd mijn rookwaar en leerden hen, die net als ik boven hun winkel woonden, hierom goed kennen.
Eind 90-er jaren waren wij beiden in moeilijkheden gekomen, Nel door het overlijden van haar man en ik door de scheiding van mijn tweede huwelijk.
Ik had mijn zaak ’t Zonnetje verkocht en was verhuisd naar een mooi appartement in Amsterdam-OudZuid.
Eind 1999 kwam er een kerstkaart uit Landsmeer met een uitnodiging erop.
Op de kaart stond: Hallo Wim, kom eens kijken hoe ik nu woon.
Daar ben ik op ingegaan. Na meerdere wederzijdse bezoekjes werd het tussen ons een werkende LAT-relatie. Met het gevolg dat het inmiddels een lange LAT-relatie van 22 jaar is geworden, tot volle tevredenheid van beiden.
Bij een volgende keer willen wij graag jullie verhaal horen!
Want wij zijn ook nieuwsgierig!
