Valentijn en Best Friends tea

Gisteren moest ik op het postkantoor Ceintuurbaan iets afhalen.
Na eerst een nummertje getrokken te hebben, overzag ik dat er
nog elf personen voor mij waren. Een mevrouw stond op van ’t
bankje en ik nam snel haar plaats in. Er kwamen steeds meer
mensen binnen en aan de loketten schoot het niet echt op.
Eindelijk was ik aan de beurt en stond nieuwsgierig te wachten
op mijn pakje uit Den Haag. Naast mij stond een onberispelijk
geklede heer, die mij aandachtig aankeek en riep, ‘t is waarachtig
waar, Wim, van de delicatessen winkel, dat is lang
geleden. Hij wees in de verte en zei, ik wacht aan dat tafeltje
daar dan praten we verder. Even later liep ik in zijn richting en
wist opeens weer wie hij was. Enthousiast drukte ik hem de
hand en zei Antione hoe is het met je? Buitengewoon goed
maar nog steeds aan het werk. Jij hebt het beter voor elkaar dan
koopman in ruste. Hoe weet je dat? Het werd mij duidelijk
gemaakt door je opvolgster. Ja, het bevalt me best alhoewel ik
het drukker heb dan ooit. Wat doe je dan vroeg hij. Nou ik ben
agrariër, hobbyboer, kunst schilder en ik schrijf stukjes. Nou ik
ben nog steeds bij dezelfde heer in dienst en het bevalt mij
uitstekend maar wij gaan volgende maand naar België verhuizen
en dan moet je weer wennen denk ik. Geef me je adres dan
zal ik je schrijven hoe ‘’t bevalt zei hij. Ik gaf hem mijn kaartje en
we namen afscheid. Toen ik thuis kwam heb ik in mijn aantekeningen
boek opgezocht hoe ik Antoine heb leren kennen.


Met een heersers blik stapte hij voor het eerst onze winkel
binnen, een uitzonderlijk goed geklede heer van een jaar of
veertig. Hij lichtte zijn hoed en zei, goedemiddag U verkoopt ook
kruiden en specerijen is het niet? Ja, mijnheer. Dan wil ik graag
basilicum, bieslook, bonenkruid, dragon, kerrie en kruidnagelen
en van alles 100 gram. We moeten het even afwegen, blijft u er
opwachten? Hij trok een gouden zakhorloge uit z’n vestzak en
wat mij ook opviel was het schitteren van de diamant op zijn
zegelring toen hij keek hoe laat ‘t was en zei ik heb nog vijf
minuten. Wij maakten zijn bestelling klaar en onder het
afrekenen vroeg hij een visite kaartje. Ik bel jullie van tevoren,
want ik moet ook nog wat theesoorten en die heerlijke
versgebrande Portuguesa koffie, waar ook mijn vriend zo gek
op is. Hij lichtte weer zijn hoed en groette ons. Die kerel is geen
gewoontje, stelde we vast. De man stond nog een paar minuten
voor de winkel te wachten en toen rolden we helemaal om van
verbazing want er stopte een enorme zwarte limousine

met achter het stuur een chauffeur in uniform. Hij stapte in en
weg zoefden ze. Regelmatig kwam de man in de winkel en
telkens gekleed in de mooiste outfit en prachtig gepoetste
schoenen. Hij werd steeds spraakzamer en zei zegt U maar
Antoine, want dat is mijn naam. Hij vertelde over zijn zwerftochten
over de wereld en dat hij overal werk kon vinden. Een half
jaar zagen we hem niet, ik was in de kelder thee aan ’t melangeren
toen ik een bekende stem in de winkel hoorde zeggen, zo
daar ben ik weer. Ik klom naar boven en daar stond Antoine

omringd door een subtiele parfum geur en zijn ree achtige ogen
keken mij vrolijk aan, ik ben weer terug en ga hier in Amsterdam
weer aan ‘t werk. Wat is je beroep eigenlijk? Vroeg ik. Ik heb een
bordeel antwoordde hij ernstig. Als door de bliksem getroffen
zei ik, dat had ik nou nooit verwacht. Antoine genoot van het
schrikaffect. Nou ja, die auto met chauffeur dat is toch niet
alledaags verontschuldigde ik me. Met pretoogjes zei hij toen, je
koopt nu eenmaal geen koe als je de melk gratis kunt krijgen.
Wat bedoel je daar nu weer mee. Nou ik ben butler en de
chauffeur is mijn vriend en beiden mag ik ze van de baas
gebruiken. De volgende dag was het Valentijnsdag en hij had
gevraagd of ik een Kokos-vanille thee voor hem wilde maken
wat hij aan zijn gespierde proteïne spetter wilde geven. Onder
het mengen stond er een CD aan met ‘t nummer My FUNNY
VALENTINE gezongen door Chet Baker.

Valentijn thee dat is leuk dacht ik toen maar daar heb ik maar
een paar dagen per jaar de revenuen van. Het hele jaar moet die
thee verkocht worden, toen ik het JUST FRIENDS, "van Chet
hoorde” vond ik dat een lekkere naam voor die thee. Na een
nachtje slapen wist ik het! JUST veranderen we in BEST, de
naam is dus BEST FRIENDS TEA geworden. Ook het personeel
was erg enthousiast. We verpakten het in roze zakjes.