Rob van Reijn MimeGigant

           Nederlands Mime Gigant

                   ROB VAN REIJN.

 

Bij de start van het nieuwe jaar en het  bekijken van de wenskaarten, bleef ik in gedachten bij mijn vroegere buren Paula en Rob. Ik kende Rob van Reijn als pantomimespeler door de televisie uitzendingen, later door theater bezoek.

Mijn koffie en thee winkel bevond zich op de Haarlemmerdijk 45 en op nr. 31 zou een theater komen was ons verteld en zo geschiedde dat tot onze vreugde ook.

In het voorjaar van 1979 stapte hij voor ’t

eerst bij ons de winkel binnen, een kleine

vriendelijke man met een bijzondere uitstraling. ‘Goedendag!’, ‘Ik ben Rob van Reijn en ga hier in deze gezellige buurt ook een " winkeltje” beginnen.

Hij vertelde dat hij een oude machine fabriek aan de Vinkenstraat aan het verbouwen was. Die ruimte moet dienst gaan doen als repetitie- en try-outruimte en later met optredens in een echt theatertje‘ Op welk nummer in de Vinkenstraat? ’ vroeg ik. ‘Nr. 45, recht tegenover studio Laren’ was zijn antwoord.

‘Ja dat is van Marijke Ferguson, zij is ook klant bij ons, evenals haar buurman  die geweldige acteur Siem Vroom’. Van
Reijn vroeg naar een versgebrande koffie die in zijn theatercafé geschonken kon worden voor en na de pauze. Hij kreeg een proefmonster gemalen Portugese koffie en zei: ‘als de koffie bevalt heb je er een klant bij en hij maakte een van z’n gebaartjes, die ik kende uit zijn prachtige creatie van het typetje "Maccus”. Op zijn horloge kijkend zei hij:  ‘Ik heb  weinig tijd want er komt een partij bouwmateriaal dat naar binnen moet’. ‘Waarneer gaat u beginnen?’ vroeg ik.

‘Spoedig, maar dat hangt ook een beetje af van Jan Rietveld en Wim Bijmoer, want dat zijn de ontwerpers en bedenkers van de ruimtes.’ Ik dacht aan architect  Gerrit Rietveld en vroeg of het familie was. ‘Ja dit is zijn zoon Jan, die heeft ook meegedaan met mijn plannetjes’ zei Rob.

‘Maar het loopt me een beetje om, want ik ben ook nog tussen de bedrijven door op tournee met mijn Mime-theater programma in 80 dagen rond de wereld.’

 

Verder doe ik nog mijn solo programma "Klassiek”, dus volop in beweging zal ik maar zeggen.’ En weg was hij.

Ik zat in die tijd in het bestuur van de winkeliersvereniging en vertelde dat we een VIP met eigen theater in onze buurt zouden krijgen, daar waren ze erg blij mee. Dat is gunstig want zo’n theater trekt weer veel nieuwe mensen aan die ook onze winkels en buurt leren kennen. ‘Wie is eigenlijk die Rob van Reijn vroeg de heer Janssen.’ ‘Nou om een ander zijn woorden te gebruiken’:

‘Hij is al veertig jaar lang bekend als de veelzeggende zwijger op de binnen en buitenlandse planken.’  Kortom de koning van de Mime.

Rob is in Amsterdam geboren met als handicap een dubbele hazenlip. In zijn jonge levensjaren heeft hij veel operaties moeten doorstaan, maar de resultaten waren nihil. Hij ging veel lezen, tekenen, poppenkast spelen en clowns nadoen. Tekenen daar had hij echt talent voor en deed dat graag. Ook was hij een groot bewonderaar van  Buster Keaton en   revueclouwn Johan Buziau.

Met een tekening is hij naar zijn idool Buziau gegaan, waarna er vriendschap ontstond. Enige tijd later is hij als jongste leerling op de kunst Nijverheidsschool terecht gekomen. Hij kreeg toen al de nodige aandacht door zijn maniertjes en grappen maken. Jongen, jij moet toneel speler worden werd er gezegd. Rob dacht

dat is niet mogelijk met mijn uiterlijk en spraakgebrek, dus ging hij door met tekenen, schilderen en beeldhouwen.

Op negentien jarige leeftijd verandert er veel in zijn leven, zijn hele uiterlijk wordt door het ondergaan van plastische chirurgie sterk verbeterd. Hij krijgt meer zelfvertrouwen en wil net als zijn grote Franse voorbeeld acteur Charles Dulin toneelspeler worden. Rob ging op ballet, acrobatiek en toneel les en ontwikkelde zijn eigen repertoire. In 1950 speelde de toen 21 jarige van Reijn samen met medespeler Walter Kous zijn eerste betaalde voorstelling. In die dagen ontmoette hij een dame Lizzy Sara May en een heer Jan Bronk  die net als hij ook met witte gezichten zonder woorden toneel speelden.

Met deze mensen richtten hij "de Nederlands Pantomimegroep op. Producties "Pierrot le Pendu” en "Rib en Rab” kwamen tot stand, daarna hield de samenwerking op en ging ieder zijn eigen weg. Rob was aangesteld als docent bewegingsleer op wat nu de Rietveld- Academie heet. Oud leerlingen waren o.a

Ramses Shaffy, Joop Admiraal en Peter Verstraten. In het buitenland deed hij inspiraties op bij Charlie Chaplin en Stan Laurel. Hij ging op tournee met ’t orkest van Malando en had optredens met Marlene Dietrich. Vaak werd hij ondersteund door een trio met Han Reiziger op de piano en het gesproken woord was regelmatig van Henk van Ulsen. Zijn bekendheid is niet alleen in Nederland gebleven hij is naar de Antillen, België, Denemarken, Oost- en West Duitsland, Engeland, Frankrijk, Israël, Polen, Suriname en Thailand geweest en overal in de wereld verstaat men hem. Het winkelbestuur had het hele verhaal aandachtig aangehoord en waren erg onder de indruk geraakt van

deze grote kleine man.

Toen viel de uitnodiging van Rob en Paula van Reijn in de bus, waarin stond dat ze op 6 april 1979 hun deuren zouden openen. Op deze dag werd Rob vijftig en viert tevens zijn dertig jarig jubileum als Mime-speler. Wij zijn er die avond naar toe gegaan en werden hartelijk en verrassend gastvrij ontvangen door het hele gezelschap. Een grandioze avond volgde in het prachtige theatertje met mooie beeldjes, decoraties en sfeervolle verlichting. In het sfeervolle zaaltje stonden honderd stoeltjes, waarvan er altijd één gereserveerd stond voor Rob’s

hoogbejaarde moeder. De voorstelling begon met een circus verhaal van Anton P. Tjechow dat aan hem verteld was door de Russische clown Doerow. Het stuk had de naam: "KASJTANKA”. Doerow vindt een verdwaald, verkleumd hondje

wat hij mee naar huis nam en liefdevol verzorgde. Hij leerde het intelligente diertje kunstjes en zo is het een wereldberoemd circushondje geworden.

Wat werd dat knap gespeeld, ook de sfeervolle muziek en schitterende lichteffecten waren wonderbaarlijk.

Aan Paula en Rob hebben we veel te danken, ze hebben voor ons en de  Haarlemmerbuurt echt veel gedaan.

Ook hebben ze altijd hun zaal beschikbaar gesteld voor winkeliers en buurtbelangen. Er volgde nog vele mooie

voorstellingen waarvan, "Die Zauberflöte” "L’Amfiparnaso” van Oliver Twist geweldig waren. En dan waren er nog kleine solo optredens, ik denk aan "deJubilaris” of aan die oude klassieke pianist professor Padernepski die knoerthard op de toetsen sloeg zodat ze haast om je oren vlogen. Ook de benefietvoorstelling ter ere van vriendin Ineke en mij was een succes waar we nog  altijd dankbaar voor zijn. Verder de try outs van Fons Jansen vonden we heel

leuk en gezellig. 29 februari 1980 werd de nieuwe ingang van Rob zijn theater op Haarlemmerdijk 31 geopend, Het openingswoord werd gesproken door Jan

Willem Holsbergen, muzikaal ondersteund door Johan Berkhemer viool en Nadia- David op cello.

In 1981 hebben wij de Amsterdamse scheepvaartbuurt geopend, ook daar heeft Rob van Reijn zijn steentje aan bij gedragen evenals vele anderen, zie boekje, "Gezellig passagieren

in de Amsterdamse  scheepvaartbuurt”.

Voor ons was de koffie omzet belangrijk,

want de theater bezoekers konden een uur voor en een uur na de voorstelling in de lounge nog wat bijpraten. Wij zorgden dat er altijd vers gebrande koffie werd geserveerd en als je dat kwam afleveren

kwam je haast niet weg, er was altijd wat te beleven, er werd koffie of een drankje aangeboden en dan kon het gebeuren dat je aan de bar naast de beroemde clowns Herman en Guido (de Gees) kwam te zitten. In de winkels  merkten wij dat er veel nieuwe mensen op de dijk kwamen

om de buurt te verkennen en daarna het theater te bezoeken. Op 15 november 1983 sloeg het noodlot toe, de hele entree en bovenliggende woning brandde geheel uit. Gelukkig werden Paula en Rob op tijd gered, alleen hun poezen zijn jammerlijk omgekomen.

Het werd een moeilijke tijd, maar Rob bleef optimistisch en strijdlustig. Hij is een man die heeft bewezen dat hij opbloeit in tegenspoed. In die tijd kwam hij ook regelmatig in onze lunchroom " De Theeklipper” en heeft in ons gastenboek onze vriendschap en zakelijke belangen

als een stripverhaal vertelt.
 
 
 
 Op vrijdag 13 november 1984 vond de heropening van THEATER ROB VAN REIJN plaats.

Deze handeling werd verricht door Burgemeester Ed van Thijn. De heer van Thijn hield een speech met mooie woorden: ‘Rob, ik volg je al jaren en dit theater heb ik alverschillende malen bezocht. Jij bent een uniek voorbeeld van podium optredens tot poppenspel, daarvan ben jij de hoeksteen, klein maar van grote allure’. Na het applaus moest de gedenksteen geplaatst en onthuld worden. Op die steen stond de tekst:

Heropend door Burge(r)meester Ed van Thijn vrijdag 13 november 1984 (foutje).Die steenhouwer moet gedacht hebben de meester van de burgers. Niet zo gek eigenlijk.

 

Rob heeft ook nog meegewerkt

aan het afscheid feest van Ome Klaas een chauffeur van Van Gend en Loos die

Veertig jaar de pakjes in de Haarlemmerbuurt bezorgd had en met pensioen ging, hij stond in zijn theater met een zelfde petje als ome Klaas en ook het potloodje achter zijn oor ontbrak niet. (meesterlijke imitatie). Ook in de Posthoorn kerk heeft hij de prijzen van de

fotowedstrijd nautische monumenten in de scheepvaartbuurt uitgereikt. Verder

de onthulling van het scheepskanon en de gedenkplaat met scheepsschroef op

de hoek van ’t Singel / Haarlemmerstraat.

Wij denken nog vaak aan al die mooie momenten met PAULA EN ROB.          Lang zullen zij leven!
 

 

Het laatste wat ik hoorde was van Rob’s afscheidtournee samen met Mini & Maxi en Henk van Ulsen, en ’t schrijven en uitgeven van een historische roman ‘Voetlicht en Vetpotten’.

Een nieuw boek ‘Bolwerken, Poorten en Molens’ komt in 2013  gereed.

Dat is weer, om met de woorden van Rob van Reijn te spreken: ‘een verrijking van de Amsterdamse historie’.