Winterwonder

                     WINTERWONDER.

 

Het jaar 2018 was maar net begonnen toen onze eerste geluk en voorspoedwens in vervulling ging. Een cadeautje van mijn dochter May viel ons ten deel. Nieuwsgierig opende wij het pakje en zagen acht vetbollen voor de vogeltjes. ’ Wat lief, daar zullen ze blij mee zijn’ zei mijn partner. Even later ging ik aan de gang met het ophangen van de bolletjes aan verschillende bomen en struiken die door de ramen goed zichtbaar

waren. Ons erf was een waar vogel paradijs voor allerlei watervogels, maar zeker ook voor vogeltjes van welk pluimage dan ook.

Wij hadden het dagelijks erg druk met het voeren en bijhouden van de bakjes, schoteltjes, pindaslingers enz. Samen met ongezouten pinda’s, mais, vogelzaad en broodkruimels zullen onze gevederde vriendjes niets te kort komen dacht ik tevreden.   

           

 

 

 

 

 

De volgende morgen werden wij gewekt door een oude bekende die we al twee maanden miste. ‘Hoor, hoe is dit nou mogelijk riep ik stom verbaasd, ik dacht dat een sperwer hem te pakken had gekregen. Blij en verrast luisterden wij naar onze koerende Turkse Tortelduif die als van ouds op de schoorsteen van ons huis zat. ’Er gebeuren wel meer wonderen in de natuur’ hoorde ik naast mij zeggen. ‘ Nou, dit noem ik een WINTERWONDER’ zonder meer. Later op die dag zagen we dat het druk was in de tuin in de bomen en tussen het struikgewas hadden veel vogeltjes vetbollen pret. Het wemelde van de pimpel en koolmeesjes. Ook een roodborstje en appelvink diende zich aan. In het gras zagen we een merel, een winterkoninkje en een dikke houtduif.

‘Ja, het is hier een Habitat voor vogels, met vreten op aarde tot hun welbehagen’ sprak ik tot slot.