min of meer afhankelijk
.jpg)
Min of meer afhankelijk
Het was op donderdag 18 februari 2021 toen wij bij een kop koffie de gebeurtenissen van de afgelopen tijd zaten te bespreken. We keken naar buiten en constateerden dat, na een week van sneeuwjacht en vorst, alles alweer verdwenen was.
Nu nog de avondklok en de corona crisis weg, dan wordt hopelijk alles weer ‘normaal’. Echter, dan blijven wij toch ook nog afhankelijk van onze hulpverleners. Zoals in mijn woning in Amsterdam waar al jarenlang, namelijk al 21 jaar, ik dezelfde huishoudelijke hulp heb, waar ik zeer tevreden over ben.
Dan verder mijn huisarts en zijn assistente en ook de pedicure die altijd voor mij klaar staan.
De medicijnen worden aan huis gebracht, ben ik er niet dan nemen de buren het aan. Dochter May brengt ze naar mij toe en doet ook nog mijn administratie, is altijd bereid mij te rijden naar ziekenhuis, opticien enz.
Dochter Lonneke verwerkt mijn verhaaltjes op de computer en zorgt dat ze op mijn website komen. Dus hulp ten over.
Na de tweede kop koffie zei ik: ‘nu gaan we over
de hulpverleners hier in Landsmeer praten’.
Die hulpverleners waren ook nodig na twee ‘nieuwe’ knieën en gezien de leeftijd. Dus werd er hulp aangevraagd bij de gemeente. Snel na een gesprek werd er een tijdelijk hulp toegezegd. Een paar dagen later werd er aangebeld en er stapte handenschuddend een grote slanke man binnen….
"Hallo, ik ben Marcel en u bent mevrouw Oud?”
"Dat klopt en binnen zit mijn partner Wim Lassing”.
Onder een kop koffie vulde hij een lijst in, en vroeg wat de bedoeling was. ‘Nou, het zwaardere werk alsjeblieft”.
"Mag ik dan effe kijken hoe de woning er uit ziet?”
Hij bekeek de boel van onder tot boven. Zei: "er valt best wat te doen, door de poes, die de kattenbaksteentjes aan haar poten door het hele huis verspreid en u heeft veel ramen maar ik doe het graag. Met uw goedvinden kom ik dinsdag vanaf halt twee tot half vier. Oké, dan groet ik u beiden nu”.
Toen hij weg was zei ik: "wij hebben het goed voor elkaar met al die hulpverleners om ons heen. Je zoon Gert voor de administratie en kleine klusjes, A.H voor de boodschappen, de groenteman en
bakker aan de deur. Het enige wat ons nog
ontbreekt is een butler”, zei ik met een lachje.
Inmiddels weten we niet beter dan dat elke dinsdagmiddag een vrolijk ‘goejedag’ roepende Marcel binnenkomt. Dan drinken we samen een kop koffie, hij vraagt of er die dag nog wat extra’s gedaan moet worden en gaat aan de slag.
Afgelopen dinsdagmiddag keek hij verbaasd op van de vele veertjes die op de stoep lagen…. Riep:
"Hebben jullie hier een kip geslacht?” "Nou nee, niet direct, wel een mand vol onherkenbaar wasgoed bedekt met allemaal kleine veertjes daar uitgeklopt”. Nel legde uit dat ze een kussen had mee gewassen en dat die finaal gescheurd was in de machine.
"Je dacht zeker, ik moet wat verzinnen om hem bezig te houden” riep Marcel. "Je hebt gelijk, je hebt me door”.
Zingend ging Marcel aan de gang. Na een uur van stofzuigen en dweilen, dronken we een glas frisdrank en uiten onze tevredenheid over alles wat hij voor ons doet.
Marcel je mag blijven.
