Wij vieren feest!
18 november. Een echte mijlpaal is ook voor mij werkelijkheid geworden.
Het begon al vroeg met het gezang van Neeltje, die in Amsterdam voor mijn bed stond en zong: ‘O, wat zijn wij heden blij.’ Er werd gezoend, gefeliciteerd en de 75 JARIGE kreeg een kop thee en een beschuitje aangeboden. Je cadeautje ligt op de ontbijttafel. Toen begon het. Veel telefoontjes, kaarten en bezoek van mijn hele nageslacht. Ze hadden allemaal hun best gedaan een passend cadeautje voor de ‘bejaarde’ man te vinden, en dat was gelukt, erg lief en leuk allemaal.
Hoogtepunt was het aansnijden van een prachtige taart met mijn beeltenis er op.
Even bekroop mij de gedachte dat het de maand van het rituele slachten was en dus had ik er enige moeite mee.
We bespraken dat het wel heel bijzonder was dat ik na al die narigheid nog leef.
Ja en dat gaan we vieren met een etentje
bij een chinees restaurant in Landsmeer.
De datum werd geprikt, maar dat was niet zo eenvoudig met al die mensen met hun eigen wensen. Mijn neef Johan belde
dat hij 20 november niet kon komen
omdat hij dan zwarte piet in Naarden moest spelen. Gerrit Prins was de Sinterklaas van Landsmeer die kon ook niet, Ria moest naar den Haag en Gert en familie moesten ook afzien. Weer bellen met iedereen of 27 november beter uitkwam. Ja hoor, het was gelukt. Ik belde met China Garden en reserveerde voor 40 personen om zes uur een plaatsje. In de week die ons nog restte kregen we toch weer afmeldingen.
Het was de bewuste zaterdag toen om 1uur Johan met Annelies en hun moeder An, het erf opreden. Na de begroeting volgde een geanimeerd gesprek. ‘Goedenavond’ klonk het in de bijkeuken en daar waren Paul en Corry Wals om ons op te halen. We reden met volg auto van Johan naar de Nieuwe Gouw. In het restaurant werden we welkom geheten door het voltallig personeel. De Chinese garderobe juffrouw nam de jassen aan.
Een charmante vrouw ging ons voor en wees een enorm lange rij tegen elkaar geschoven tafels aan met 20 stoelen aan beide kanten. We zochten een strategisch plekje in het midden, toen kwamen de eerste mensen al. Na het schudden van wat handjes, felicitaties en cadeautjes van de vroeg komers, stroomde een bus lading aan familie en vrienden binnen.
Het hele gezelschap zocht een plaatsje en zaten even later gezellig met elkaar te praten. De drankjes werden uitgedeeld en daarna volgde een hevig proost geroep en kwam de stemming er goed in. Neeltje was druk met de cadeaus in tassen te pakken, want er was een overvloed aan flessen drank. Ook boeken, cadeau bonnen, speciaal door Co en Lies op z’n Ilps gebreide nachtsokken. Een prachtig vogelhuisje van de buren Teun en Tiny en een schilderset van Gonny. Buurman Paul zei: ‘Willem, wat ben je stil.’ ‘Nee verlegen zal je bedoelen.’ ‘Waar blijven de moppen’ wilde Gerrit weten. ‘Even denken, nou een oudje ........‘Wat is een geraamte?’ ....... ‘Een geraamte is een strip-teaser, die iets te ver is gegaan. Ha,ha!
De menukaarten werden opgehaald en daarna werden er rechauds geplaatst, die een hele lange rij vormden. ‘Jeetje!’, ieder krijgt z’n eigen crematorium, daar moest Maartje erg om lachen. Marjan, Miranda en Patrick waren de laatste die binnen kwamen, maar ja helemaal uit Oosthuizen en het weer was ook slecht. Miranda zag er leuk uit, maar had last van haar lippen door een beugel op haar tanden en kon daardoor niet zo smakelijk eten. Jammer, ze zaten te ver om een praatje te maken. Mariska en Marcel hadden die week een huurcontract getekend in Hoofddorp waar ze in een mooi huis in Takkenburg komen te wonen. Ik had een ooievaar op een takkenbos geschilderd vanwege de komende te verwachte blije gebeurtenis. De verf was nog nat, toch wilde ik dat schilderijtje met een toespraakje aanbieden, dat lukte niet omdat ze te ver weg zaten. Dus vroeg ik of men het door wilde geven. Ze vonden het leuk en de ooievaar , krijgt een mooi plekje.
Na de soep werden de menu’s gebracht, de serveersters liepen af en aan met allerlei gerechten.
De oudste dienster was al twee keer langs die heel lange tafelrij gekomen en riep steeds nr: 74 toen keek ze naar mij, ik riep: ‘nee hoor 75.’ Een paar borden verder was iemand bezig met een kip gerecht. Dit aanziende vroeg ik aan Paul, ‘Hoe noemen ze een homofiele haan?’ ......er werd hevig nagedacht, ’nou hoe?’, Een kippenpoot.’ ........Weer Maartje die gierend in de lach schoot. De toetjes werden gebracht, ik kreeg een coupe ijs met één brandend kaarsje.
Ze keek mij ondeugend aan en zei: ‘voor U, dan hoef U ze niet allemaal uit te blaas. Er klonk muziek en iedereen zong.
‘Lang zal hij leven, daarna hij leve lang hoera!, hoera!. Gerrit Prins ging staan en verzocht om stilte.
Er volgde een grappige voordracht.
Heb je het al gehoord, het is toch ongehoord, Je weet wel Nel van Gerrit Dil, het is toch raak. Zij heeft een nieuwe
vriend met een witte baard.
---------------------
Hij komt uit Mokum, wie had dat gedacht,
Hij is niet groot, eigelijk wel wat klein
Maar dat vindt Nel waarschijnlijk wel fijn
-----------------------
Ach alleen is maar alleen
zo zal ze hebben gedacht
En heeft hem naar Landsmeer gebracht
----------------------
Nou, naar Landsmeer,
dat is maar ten delen
door de week kan ze hem niet velen.
------------------------
En laten we wel wezen
De hele week van elkaar houwen
Dat gaat op onze leeftijd toch op den duur
benouwen.
-------------------------
En Wim zal hebben gedacht, alleen in het
weekend, dan blijft de spanning er in. Dat maakt mij bij voorbaat blij van zin.
-------------------------
Maar Nel weet van wanten, Je hoeft haar niets te vertellen, zij weet het precies.
Aan haar lijf geen Haarlemmerdijkies.
---------------------------
Met deze wetenschap ging Wim zich op de omgevingsnatuur oriënteren. Op de daar wonende mensen, planten en dieren.
En niet onbelangrijk, hun leef manieren.
-----------------------------
Geholpen door Paul van Bok
Schreef hij in één zucht
Landsmeer in vogel vlucht
-------------------------------
Wim heeft al diverse boekjes geschreven
Hij is een literair genie moet u weten
De ronde gaat dan ook dat hij vaak met Harry Mulisch zat te eten
-----------------------------
Wim schrijft niet alleen, maar praat ook graag. Eenmaal met hem in gesprek, het is geen straf, maar je komt er niet zo gemakkelijk meer van af.
---------------------------
Een wat rijpere leeftijd brengt ook vaak makkes met zich mee. Daar hoeven we ons niet voor te generen, Echter het blijft
moeilijk dat te accepteren
---------------------------
Wim moest de laatste jaren nogal eens onder het mes. De nodige operaties moest hij gedogen. Vandaar dat de ziekenfondsen de premies nu weer moeten verhogen.
---------------------------
Maar Wim ze zoeken het maar uit.
Ze kregen jouw niet klein, je hebt je aan het leven vast gebeten. En daarom zitten we dan ook hier zo gezellig met elkaar te eten.
------------------------------
Van wegen je 75ste verjaardag zou ik en mijn vrouw, je een toepasselijk cadeau willen geven. Het mooiste wat we je kunnen schenken is gezondheid maar dat zijn wij niet bij machten. Vandaar dat we je een flesje met alcoholische inhoud geven waar een mens tenslotte ook wel eens naar kan smachten.
------------------------------
Laat ik afsluiten met de volgende wens:
Wim we hopen dat als je, je 85 ste verjaardag viert en Nel je daarmee feliciteert met een dikke zoen.
Dat wij, zoals we hier allemaal zitten, dit
etentje nog eens dunnetjes overdoen.
------------------------------
