Will Spoor

Mimespeler WILL SPOOR

In begin van het jaar 1980 stapte hij voor het eerst onze koffie- en theewinkel binnen en kocht een aantal verschillende soorten vers gebrande koffie. ‘Ja, ik ben een liefhebber en deze zaak is mij aanbevolen ,

vandaar mijn komst’ was zijn verklaring.

Na een vriendelijke groet begaf hij zich naar buiten waar hij op een groene `tractor plaats nam en met donderend lawaai wegreed. Een dame die binnen op het magazijnbankje op haar beurt zat te wachten zei met twinkelende oogjes ‘weet u wie die man was?’ ‘Nee mevrouw’ zei ik. ‘Dat was Snuitje, de ene helft van het bandieten duo Snuf en Snuitje die in de televisieserie van Pipo de Clown speelden.’ ‘ Dat is al heel lang geleden als ik me niet vergis. ,Even nadenken.’ Ze trok een denkrimpeltje en riep: .Het was begin jaren zestig,’ ‘Hij heet Will Spoor en speelde Snuitje en Snuf werd gespeeld door Rudi Falkenhagen.’ ‘Leuk om te horen, bedankt mevrouw.’ ‘Wat kan ik voor u doen?’ ‘Een half pond Oranje Pecco thee en een kilo rietsuiker graag.’

Bij het afrekenen grabbelde ze in een plastictasje en gaf mij een prachtige ster appel met de woorden. ‘die is voor u, want ik voel mij hier echt thuis en aan thuis denkend mijn moeder zei vroeger tegen ons: ‘ an apple a day keeps the doctor away.’ ‘Erg lief Mevrouw bedankt en tot ziens,’Er gingen enige weken voorbij en daar was hij weer de meest opmerkelijke gemotoriseerde klant die wij in die tijd hadden. Hij parkeerde zijn groene trekker voor de winkeldeur, sprong van de bok en kwam zingend binnen; ‘Koffie…Koffie… lekker bakkie Koffie.’ Ik wees naar het bankje in ons magazijn en zei ‘goede morgen mijnheer gaat u daar maar even zitten dan schenkt mevrouw Bep een lekker bakkie in voor Snoetje of was het Snuitje?’ ‘Nee, mijn naam is Will Spoor . ‘Ik ben muzikant, zanger, mimespeler, docent en film- en theatermaker.’ Wij hielpen een paar klanten en ondertussen stonden twee koffiemolens te malen en ook het brandspit stond aan. Will dronk een kopje espresso koffie en zei: ‘lekker bakkie, maar die Portuguesa koffie die ik hier gekocht heb vond ik subliem, daar wil ik twee kilo poeder gemalen van kopen,’ ‘Dat komt mooi uit, want dan krijgt u van ons er een gratis voorraad bus bij,’ ‘De dag kan niet meer stuk’ lachte mijnheer Spoor tevreden.

Door zelf te branden, melangeren en verpakken van onze koffie, thee en kruidenmengsels, maar ook door de nostalgische uitstraling van het interieur, konden wij ons verheugen over een uitgebreide klantenkring waaronder veel bekende Nederlanders en artiesten. Vaak kwam de vraag: ‘Kan je hier ook koffie of thee drinken?’ Dat zette ons aan het denken en toen de mogelijkheid zich voordeed om naast onze zaak een winkelruimte te huren hebben we dat gedaan, We hebben die ruimte als schip ingericht en er een ontbijt –lunchroom in gevestigd met de naam " De Thee Klipper.” In de etalage van de koffiehandel hadden we een bordje met de tekst :Hier voor het pakkie, op nr. 49 voor het bakkie. Het was acht uur in de morgen van het jaar 1987, ik stond met een bos sleutels om de deuren van de thee Klipper te openen. Op dat moment hoorde ik de tractor van Will Spoor aankomen. Hij parkeerde en vroeg: ‘Kan ik al naar binnen?’ Ja hoor, maar de koffiemachine is over tien minuten pas klaar en de bakker heeft nog geen brood gebracht.’ ‘Geen punt, dan begin ik met koppen snellen in de kranten die ik op de leestafel zie liggen.’

‘Jammer, want ik zit met een aantal vragen die ik allang aan je wilde stellen.’ ‘kom maar op met je vragen.’ ‘Woon je op een boerderij ?’ ‘Nee, ik woon en werk op het A.D.M. terrein en heb daar een boot de Nova Zembla die ik zelf gerenoveerd heb en waar ik op woon en overal met mijn gezelschap naar toe vaar waar we een optreden hebben, want dat spaart hotelkosten’. ‘En waarom doe je boodschappen met een tractor?’ ‘Nou geen parkeergeld, altijd een plekje en nooit een wielklem, snapt u.’ ‘Ja maar ze hebben tegenwoordig ook van die handige bakfietsen waarbij ook geen parkeergeld betaald hoeft te worden.’ Even was het stil. ‘Nee die bakfiets vind ik niks, want dan moet je trappen en daar heb ik een hekel aan behalve op het voetbalveld.’ ‘Zo de boel is klaar, wat kan ik voor u doen?’ ‘Een cappuccino en zo’n warm dingetje wat ik Boudewijn Buch vorige keer hier zag eten.’ Een warm dingetje?’ ‘Ja wat op die schaal in de vitrine ligt.’ ‘O, een klippertje bedoel je.’ ‘Vegetarisch of een vleesklippertje?’ ‘Wat is het verschil?’

‘Vegetarisch is geitenkaas , kruiden en champignons en een klippertje vlees is rundergehakt met kruiden, knoflook en allemaal in een jasje van bladerdeeg.’ ‘Doe mij maar een vlees klippertje.’ Er kwamen een paar dames binnen die aan de ronde tafel gingen zitten. Opeens riep de oudere dame richting mijn eerste gast van die morgen. ‘Meneer mag ik u wat vragen?’ ‘Natuurlijk vraag maar raak mevrouwtje.’ ‘Bent u Will Spoor van het Onk-Theater?’ ‘Ja, dat klopt’ zei Will. ‘O wat spannend u hier te ontmoeten want ik ken u al sinds 1946 uit Utrecht, waar ik als typiste op het Conservatorium werkte en u daar viool studeerde.’ Hoogst verbaast keek de mime speler naar de oudere dame, telde met zijn vingers, zoals ik Charlie Chaplin al eens zag doen. Toen stond hij op, liep naar de ronde tafel en zei: ‘Fijn dat ik u na 41 jaar eindelijk de hand kan drukken.’ Ik stond er een beetje verlegen bij en zei: ‘Dat moet gevierd worden.’, liep naar serveerster Baroche die ochtenddienst had, vraag of ze iets willen gebruiken op onze kosten. ‘Graag’ riep Will en met de spijskaart in zijn hand ging hij bij de dames zitten met het grapje ‘goedkoper kunnen we het niet hebben.’

Na enkele seconden was in overleg het besluit genomen. Het werd twee thee een cappuccino en drie canapés. Twee gegrild met asperges en een met schapenkaas. De jongere vrouw liet zich opeens ook horen en zong: ‘Wat een geluk dat ik een stukkie van de wereld ben’, pakte de fooienpot en deed er een gulden in. Er werd gesmuld en aan Will kwam de vraag of hij nog wat wilde vertellen over zijn carrière na die Utrechtse periode. Hij dacht even na en zei: ‘ Het was 1951 toen ik naar Parijs vertrokken ben en aldaar pantomime lessen heb gevolgd bij de Franse mimegigant Étiene Decroux in zijn théatre de Mime en daar heb ik mijn debuut als mimespeler gemaakt. Daarna volgde enige jaren als caféterras artiest aan de Cote d’Azuur. Terug in Holland ben ik bij de stichting Nederlandse Pantomime begonnen. In 1968 richtte ik mijn eigen theater op. Daarna volgde verschillende theater groepen als mede het Onk Theater Overal. Ook doceerde ik aan de theaterschool Amsterdam en werkte ik veel samen met het Willem Breukerkwartet als zanger en mimespeler.

‘Waar haalde u al die tijd vandaan meneer Spoor ‘ vroeg de oudere dame. ‘Dat heb ik u al verteld, daar had ik 41 jaar de tijd voor.’

De oudere dame stond op en zei: ‘Leuk dat u ons dit alles verteld heeft dank u wel.’ Ze pakte het gastenboek en schreef er iets in.

Medewerkster Baroche keek even later in het boek en riep: ‘Wat lief’ hier staat vanmorgen hebben wij kennis gemaakt met Will Spoor een spontane. Lieve. Bijzondere man voor mij een groot artiest met zeemans benen.

Groeten: Wilma van Henegouwen.

Enige jaren later hebben vriendin en medewerkster Ineke de Bruin en Wim Lassing een feest gegeven voor onze wederzijdse familie en vrienden in het gezellige theater van Rob van Reijn hierbij was ook Will Spoor aanwezig bebaard en behaard.

We maakte een praatje en ik vroeg hem of hij nog steeds met het reizend theater de wereld rondtrok. ‘Ja, ik vind het prettig om in een tent of gewoon op straat te werken.’ ‘Met mijn eigen groep heb ik vaak opgetreden tijdens straatfestivals b.v. in Rusland waar we de prijs most unconvential kregen.’ ‘En hier had je al de Mime prijs voor je hele oeuvre ontvangen kwam mij ter oren.’ ‘Ja die eer viel mij vorig jaar te beurt.’

‘ Nou Will leuk dat ik je weer eens gesproken heb, bedankt voor je komst en tot ziens!’

Jaren later, in 2014 om precies te zijn, las ik nog een artikel over Will Spoors optredens in Hongarije, Zurich, Montreux, Arrezo, Edingburgh en Hamburg waar hij een eerste prijs kreeg. Ook had hij een filmsucces in Tjechië met een hoofdrol.

Die film kreeg velen internationale onderscheidingen. Hij deed ook vaak optredens onder zijn artiestennaam Fred Saels. Zijn laatste optreden was in de zomer 2014 op het Oeral en het festival Over het IJ

in de het stuk Aller dagen met regisseur Thabi Mooi.

Aan het bewogen leven van mimespeler Will Spoor is op 24 november 2014, op 86 jarige leeftijd, een einde gekomen.

Rust in vrede!