Ann Burton
ANN BURTON.
De in Amsterdam geboren zangeres heeft deze artiestennaam gekozen naar voorbeeld van de Amerikaanse acteur Richard Burton. Haar meisjes naam is Johanna "Ansje” Rafalowicz geboren 4 maart 1933. Als tiener luisterde ze naar en zong ze zonder ooit les te hebben gehad mee met Amerikaanse zangeressen. Eerst met Doris Day, Rosemary Clooney, Jo Stafford, Ella Fitzgerald en Sarah Vaughan. Ze wilde de muziek in en raakte in de ban van Billie Holiday wat haar veel inspiratie gaf.Na enkele jaren begon haar succes en vertrok ze naar Duitsland waar ze met het orkest van Ted Powder in diverse nachtclubs optrad voor de aldaar gelegerde Amerikaanse militairen. Het was midden zestiger jaren toen een mevrouw mijn zaak: koffie en theehandel ’t Zonnetje binnenstapte om een pakje thee voor haar keel te kopen.
‘Dag mijnheer, ik heb gehoord dat u een soort thee verkoopt wat goed helpt bij bronchiale klachten.’ ‘Ja, mevrouw daar hebben wij een prima kruidenthee voor.’ ‘Het is een zaden melange met Anijs, Venkel, Fenegriek en Zoethout.’ Ik pakte een zakje uit het rek en legde het op de toonbank. De naam lezend zei ze : "ZANGZAAD” , ‘wat grappig, dat komt goed uit, ik ben namelijk zangeres.’ Naar haar kijkend probeerde ik me voor de geest te halen of ik haar kende. ‘ Mag ik vragen naar uw naam?’ ‘Ja hoor, mijn naam is Ann Burton.’ ‘O dan heb ik u vroeger gezien en gehoord . dat was in Scheveningen bij het kwartet van pianiste Pia Beck .’ ‘wat leuk, dat klopt. Daar heb ik vroeger bij gezongen.’ Ze schudde haar raven zwarte lokken en zei : ‘Ik zal mijn vriend John Engels bedanken voor het doorgeven van deze prettige winkel.’ U bedoelt Johnny Engels de Jazz drummer?’ Ja, daar trek ik veel mee op.’ ‘Wat leuk ik vind het een fijne man en een lekkere drummer, hij komt ook wel eens bij ons in de zaak.’ ‘Ze gaf een knikje en zei: ‘tot ziens zullen we maar zeggen.’
Mijn interesse was gewekt en ik wilde alles over haar weten. Zo las ik ook dat ze bij Rames Shaffy’s groep Shaffy Chantant zong, nadat ze terug gekeerd was van een toer in Spanje en Marokko die ze maakte met onze bekendste altsaxofonist Piet Noordijk. In 1967 kwam de samenwerking met platenmaatschappij Vis tot stand. Deze produceerde haar Lp "BLUE BURTON” waarop ze begeleid werd door het trio van Louis van Dijk op (piano), Jaques Schols(bass),John Engels(drums) met aanvulling van Piet Noordijk(altsax)
Op de cd Ballads and Burton speelde ook Rudi Brinks mee op tenorsax. De bekendheid volgde en Ann Burton werd in één klap beroemd en kreeg voor het album Blue Burton een Edison.
Er kwamen meerdere platen en cd’s op dit label. Iemand omschreef haar als de Chansonnière van de Jazz en ze werd vergeleken met Edith Piaf. Die gelijkenis kwam door haar uiterlijk, een beetje somber, timide, afstandelijk maar ook het tembre van haar stem droegen hier aan bij. Ann was meerdere keren special- guest in de nachtclubs bij het kwintet van Piet Noordijk, die toen commicieel muziek speelde en waarbij het hem opviel wat een geweldig gevoel ze voor Jazz had. In 1973 vertrok ze naar Japan waar ze toen in navolging van Ella Fitzgerald de populairste Jazz-zangeres werd. Er werden verschillende platen opgenomen ondermeer met Ken McCarthy en Masahiko Satõ. Einde jaren zeventig maakte ze albums in Amerika in de stad New York onder productie van zangeres Helen Mirrill. Voor New York State of Mindop CBS kreeg Ann Burton opnieuw een Edison.
In 1980 begon ze met haar eigen platenlabel "BURTONE”.
Op 1 november 1985 was ze te gast in het programma van Mies Bouwman "In de Hoofdrol”. Ter Ere van Willem Duys, (hoofdgast) waren ook Rita Reys, Greetje Kauffeld en Toots Tielemans pressent. Zij zongen hem toe, de muziek kwam van Rogier van Otterloo, Louis van Dijk en Ruud Jacobs. Van 1986 tot en met 1988 gaf Ann les aan het Amsterdamse Conservatorium.
Op 29 november 1989 verloor Nederland één van zijn beste Jazz-zangeressen.
BYE ANN, EVERYTHING HAPPENS.
