Voortgang
In het voorjaar van 2012 werd deze senior aan de Amstel getroffen door een ontsteking in zijn rechterbeen.
Het bleek een bacterie die zich in een wondje aan de grote teen had genesteld. Mijn huisarts had een rolstoel taxi geregeld om een scan en foto in het ziekenhuis te laten maken.
Ook daar werd geconstateerd dat zijn
diagnose juist was. Gelukkig geen trombose maar wel een bacteriologische ontsteking die vocht en vet vast hield. Van de huisdokter kreeg ik een recept voor twintig dagen met pillen en pijnstillers, waarvan ik veel bijwerkingen ondervond. Ik barste van de pijn en was warrig in mijn hoofd. Mijn voet en been bleven dik door het vocht wat ik vast hield, dus werd er ook een steun kous aangemeten.
Ouderdom komt met gebreken werd vroeger wel eens gezegd, nu ze hebben gelijk gekregen. Met een wandelstok in huis en een rollator voor buiten heb ik mij voortbewogen.
Neeltje heeft mij met grote inzet en liefde in alles bijgestaan en kwam met regelmaat naar Amsterdam. Toen het wat beter met me ging vond ik dat het mijn beurt was om naar haar toe te gaan. Maar hoe?. Ik kon echt nog geen auto rijden en had zelfs bij het instappen problemen.
Ten einde raad heb ik haar Landsmeerse buurman gebeld en de situatie uitgelegd. Hij was heel begripvol en zei: ‘als ik tijd heb kom ik je halen en brengen, zoveel en vaak je maar wilt.’
Geweldig,riep ik uit! Jij maakt het spreekwoord nog eens waar!
De telefoon rinkelde, het was mijn dochter Lonneke: ‘ Hallo papa, hoe gaat het nu met je?’ ‘Ik vraag dit ook namens Ria en May die hier ook in de tuin zitten.’ ‘Wel het gaat zo het gaat,
heel langzaam vooruit, maar mijn vervoer probleem is opgelost.’ ‘Ik hoef niet meer met een taxi, gehandicapte bus of openbaar vervoer.’ ‘Gaan jullie samen wonen?’
