Huwelijksfeest
HUWELIJKSFEEST.
Het was vrijdagmorgen 17 juni 2011, we waren bezig om de planten te begieten na dagenlange droogte met tropische temperaturen. ‘Ik ga koffie zetten, want Co zal zo wel komen’ zei Nelie. Ja hoor nog geen vijf minuten later reed mevrouw Bosschieter de brug over en groette met een joviale lach. ‘Wat een mooie dag hebben we weer hè. ‘Ja prachtig maar een bui regen zou ook welkom zijn want alles is gort droog en snakt naar water’ was mijn inbreng. De koffie werd ingeschonken en Co vertelde dat Aart met zijn botenhuis bezig was. Ze rommelde wat in haar tas en haalde er een fotoalbum uit. ‘Kijk eens, dat waren wij vijftig jaar geleden, toen was onze trouwdag.’ En inderdaad zagen wij foto’s van een prachtig jong stel waar de liefde van af straalde. De boezemvriendinnen keken verder en kregen weer eens de slappe lach en gierden het uit. ‘Moet je zien dat was Mona en hier Gerrit en daar de broer van Aart en zo ging het maar door. ‘Wij gaan het vieren en jullie krijgen ook een uitnodiging.’ Na het tweede kopje koffie zei Nelie, ‘nu gaan we boodschappen doen.’ ‘Heb jij nog lege flessen Co?’ ‘Ja ik moet ook naar de glasbak.’
Een paar dagen later kwam de uitnodiging per post. Zaterdag 9 juli 2011 vieren Jacoba Mathea Bosschieter- Kronenburg en Aart Bosschieter hun 50 jarig huwelijksfeest tussen 16.00 en 20.00 uur
Met een hapje en een drankje in het Dorpshuis- Purmerland 42 te Purmerland. Die zaterdag zijn wij er geweest en werden hartelijk ontvangen door hun zoons Pieter en Theo. We waren verrast dat er zoveel mensen aanwezig waren en hebben genoten van de drankjes, het koude buffet en andere lekkernijen, maar het meest van de verhalen van Nel en Jan de Lange.
En dat was nog niet alles, want enige weken voor dit feest hadden we onverwacht bezoek gekregen van Pieter Bosschieter, met de vraag of we een geheim konden bewaren?’ ‘Nou dat ligt er maar aan wat het is’ zei Nelie met een lachje. ‘Theo en ik willen onze ouders als verrassing een boottochtje in ’t Ilperveld aanbieden.’ ‘Ze worden thuis opgehaald,
dan varen we naar Jan de Lange waar als tweede verrassing, Trien, Lies, Nel, Wim, Nel en jan de Lange, Theo, Pieter, Corrie en onze kinderen klaar staan om ook aan boord te komen. Dan varen we een mooi rondje in ons veenweidegebied ’t Ilperveld en eindigen we rond een uur of 17.00 bij het huis van mijn ouders in Den Ilp om daar te gaan barbecuen.
Het was de hele week super slecht weer
met als maar regen en een gure wind.
Geen weer om in de tuin te werken, dus
werden er binnen allerlei klusjes gedaan.
De vrijdag was ook weer begonnen en dus boodschappendag. Nelie zei ‘daar komt Co, en Aart is er ook bij. Hij riep: ‘goedemorgen ik kom ook een bakkie doen.’
Er kwamen weer leuke verhalen van vroeger en vlak na de oorlog toen er in Landsmeer bijna geen boom meer stond omdat al het hout in de kachels was verstookt en moet je nu eens kijken alles is groen.’ ‘En de koffie is bruin, we nemen nog een kopje.’ ‘Aanstaande zondag moeten we thuis blijven want de jongens komen ons halen, we moeten ons warm aankleden, wat ze van plan zijn ik zou het niet weten’ zei Aart.
Wij wisten het wel, het kostte mij de grootste moeite om me niet te verspreken.’ Misschien wel een ballonvaart of parachute springen’ opperde ik. ‘We wachten het maar af, we zien het wel’ zei Co.
Het was zondag 17 juli kwart voor twee toen we naar het huis van Jan de Lange reden, het goot van de regen en ik zei tegen Nelie ‘dat wordt niets met dat varen.’ Bij Jan konden we de oprit niet op want er stond een "Jan Plezier” met twee grote Friese paarden er voor. Pieter zei ‘ zet je auto maar aan de overkant bij houthandel Sneek, daar is ruimte genoeg.’ In de regen liepen wij naar de "Jan Plezier”, aan de achterkant ging een deurtje open en via een metalen trapje stapten wij binnen. In die huifkar zaten op bankjes tegenover elkaar Theo met zijn kinderen Mitchel, Julia en Isabel. Daarnaast zat het dochtertje van Corrie en Pieter, Ilse een schattig meisje met een mooi jurkje, ze kon zo uit een prentenboek gestapt zijn. Dan zat er nog Trien Roele, Jan de Lange met zijn vrouw Nel, Lies van Leere, Nelie en Wim.
Op de bok zat Corrie als Koetsier en Pieter als assistent, beiden droegen een regenpak. Gelukkig was het even droog.
We reden in een sukkeldrafje naar het huis van het huwelijkspaar. Co en Aart kwamen naar buiten en liepen trots op de koets af. Bij het instappen zagen wij hun verbaasd lachende gezichten en hoorden we Aart zeggen ‘verrek zijn jullie er ook allemaal?’ ‘Wat een verrassing wat leuk’ riep Co. Pieter sloot het deurtje en stapte ook op de bok.Het werd een heerlijk ritje,
We reden het natuurgebied ’t Twiske binnen en op dat moment was er weer een wolkbreuk, met bakken kwam het naar beneden.Ik was diep onder de indruk geraakt van Corry, zo handig en behendig deze jonge vrouw die grote paarden wist te mennen en tussen de paaltjes door kon sturen. Ik zei tegen Jan, ‘heeft ze dat van thuis meegekregen?’ Ja ze komt uit Friesland daar had haar vader een boerderij en fokte kalveren en ander klein vee.’ Zij leerde paardrijden op een pony club en hielp bij een manege bij hun aan de overkant dus altijd bezig met paarden.’
Nu werkt ze enige dagen per week bij de stal van Simon en Jan de Vries en voelt zich helemaal op haar plek met en tussen die paarden. De Jan Plezier draaide een bocht en maakte een stop op een openplek tussen de bossages vlak bij boerderij de Marsen in ’t Twiske.
Het hele gezelschap ging te voet naar de stallen, hokken en weidevelden. We zagen geen Schotse hooglanders, wel drie ezels, enige sierduiven, een paar hokken met konijnen en een heel veld kippen. Het hoogtepunt was een zeug met negen biggen, die een modderbad aan het nemen waren. Er werd erg gelachen want iemand zei: ‘Daar ligt Aart ook, weer werd er gelachen. ‘ Ja Wim’ zei Co, ‘dat komt nog van vroeger, Alle mensen op een dorp hadden bijnamen zoals Paul Bok of Marietje Kip en de Bosschieters waren biggen dus Aart Big. We liepen terug naar de Koets en stapte weer in. Na een ritje van vijf minuten werd er weer gestopt om een groepsfoto te maken. Daarna werd de reis vervolgd en we kwamen via verschillend paden en bruggetjes uiteindelijk langs sport velden en een tennisbaan weer in de bewoonde wereld om tenslotte te stoppen bij het huis van het huwelijkspaar.
Vanwege de regen konden we niet in de tuin zitten maar kregen een plaatsje in de grote garage.
Er werd gedronken, geklonken en toen
volgde een uiterst goed verzorgde barbecue. Er was van alles, broodjes, heerlijke kruidenboter en diverse salades.
Theo stond de barbecue te bedienen en
serveerde saté, hamburgers en worstjes.
Het was hartstikke lekker en gezellig.
Alleen had ik moeite om alle gesprekken te volgen, zo hoorde ik Jaap van Sijm van Neel met vrouw Guurtje Buur en toen ik vroeg ‘wie zijn dat nu weer’, toen werd er gezegd, dat zijn de vader en moeder van rooie Cor. ‘Kan je het volgen?’ vroeg Co.
‘O, ja het is allemaal heel begrijpelijk voor een stadsmens.
Alle Bosschieters hartelijk bedankt.
Wij hebben genoten.!!!
