Antje's lievelingsplekjes
Het was begin februari 2011 toen Neeltje te kennen gaf dat ze weer een poes in huis wilde. Aan mij werd gevraagd. of ik het ook leuk vond. ‘Hartstikke leuk’ was mijn antwoord, alleen geeft het weer een boel werk en verplichtingen en wij zijn niet meer de jongste.’ ‘Nee dat weet ik ook wel maar we kijken uit naar een lieve huiskat van een jaar of zes.
Reinier werd gebeld en die zou met zijn moeder naar een Asiel in de Purmer gaan waar een aantal van die beestjes met goede kwaliteiten werden aangeboden. Ook mijn dochter Lonneke stuurde e-mailtjes met katten aanbiedingen, maar uiteindelijk werd afgesproken om toch maandag 7 februari naar dat Asiel te gaan.
De week die hieraan vooraf ging hebben wij in een prachtige dieren- speciaalzaak te Landsmeer de benodigde spullen aangeschaft om ons nieuwe beestje zo aangenaam mogelijk te ontvangen.
Die avond ging bij mij thuis de telefoon:
Hallo Wim met Neeltje, Luister: we hebben een poes hoor en ze heet Antje en komt uit Volendam! Enthousiast vertelde Neeltje hoe ze samen met haar zoon Reinier naar het Asiel was gegaan en hoe de keus uiteindelijk op Antje viel.Ze vervolgde haar verhaal.....
We kwamen in Waterland in een heel mooie stolpboerderij, waar het Dierenopvangcentrum gevestigd was . Een vriendelijke jonge vrouw ging ons voor en liet ons verschillende vertrekken zien, waar ongeveer vier poezen verbleven. Er zat er één op een plankje aan de muur een ander lag in de wasbak, Een schatje van een kitten sprong in een mandje maar was te jong voor ons .
Opeens zagen we een enorm grote rode kater met een gezellige dikke kop, die vonden wij echt leuk, maar hij was helaas gewend om buiten te zijn. En dat is niet mogelijk bij ons met al die auto's!
Een binnenkat was de wens.
Wij gingen weer verder kijken en zagen toen een zwart-wit gevlekte kat met mooie witte borst, poten en een grappig wijs koppie. Ze kwam zo lief op ons af en liet zich aaien. ‘ Die nemen we’ zei ik. ‘Een goede keus’ zei onze begeleidster, ‘ze is gesteriliseerd, ingeënt geboren 13-01-05’ dus een cyperse met wit kort haar, en precies zes jaar, net wat u zocht.
Ik kreeg nog wat instructies, tekende het koopcontract en betaalde. Ik gaf mijn ouderwetse mandje mee en even later zaten we opgewonden en lacherig als kinderen in de auto op weg naar Antjes nieuwe huis in Landsmeer.
In de huiskamer deden wij het mandje open en als een speer vloog Antje naar de bijkeuken, sprong tussen de potten en pannen op de vensterbank waar een paar planten met pot en al op de grond vielen, daarna hing ze in de vitrage. Reinier pakte haar en had enige moeite om de nageltjes los te krijgen daarna zette hij Antje op de grond. Ogenblikkelijk kroop ze onder de bank bij de centrale verwarming en kwam er niet meer vandaan.
Gefeliciteerd met Antje , gezellig zo'n poes in huis....
zei ik nog lacherig en hoe ging het verder??
Neeltje heeft toen de kattenbak, voerbakjes en drinken bij de bank gezet in de hoop dat ze zich liet zien. De volgende morgen nergens Antje. Neeltje in paniek. Waar kan ze zijn? Weggelopen?
Bij nadere inspectie bleek dat ze toch ’s-nachts brokjes had gegeten op de kattenbak geweest was en in de vensterbank van de bijkeuken weer een plant had omgegooid.
Ook werd er een plasje op de mat van de keuken deur aangetroffen. Vervolgens was het verstoppertje spelen weer verder gegaan.
Toen Neeltje naar buiten ging om de krant uit de brievenbus te halen zag ze bij het zijraam in de voorkamer een plukje haar tussen de planten.....
Ze tikte op het raam en zei: ‘ is dit nu je lievelingsplekje Antje?’ Ze deed verschrikt haar kopje naar achteren en sprong weer achter de bank. Verder de hele week nog steeds schichtig, wegkruiperig en plasjes doen maar-helaas- niet op de bak.
En ik op z’n Amsterdams denken ‘KAT IN ’T BAKKIE’ maar het hielp nog niet erg ondanks het schoonmaken met appel azijn en het sprenkelen van lavendel olie.
Er deden zich toch langzamerhand positieve veranderingen voor, overdag ging ze bovenop de sprei van het bed liggen en was heel tevreden als ook nog het zonnetje in de kamer scheen. In de avond kwam ze naar beneden ging uitgebreid op de bak en keek dan nieuwsgierig rond. Er werden een paar snoepjes voor de bank gestrooid die door Antje met één hengelend pootje buitenboord gevangen werden.
Op aanraden van Lonneke hebben wij een flesje Feliway gekocht wat een rustgevend geurtje verspreid en dat bleek te werken. Tien uur die avond belde Neel dat Antje door de kamer liep, naar haar toekwam en zich liet aaien en zelfs op haar schoot was gaan liggen. {allebei- blij}.
Er werden planten uit de vensterbanken weg gehaald en plekjes gecreëerd , alles tengerieve van ons lieve poesje. Iedere dag werd er meer toenadering gezocht door Antje, ze ging boven op bed liggen, liet zich krabbelen, aaien over haar kopje, daarna ging ze rollen en met gestrekte pootjes deed ze rekoefeningen.
Het werd uiteindelijk dus toch een goede relatie met Antje. Ze heeft nog steeds haar nukken, maar is levendig zachtmoedig, aanhalig, vrijpostig, dan weer angstig en vervolgens weer rustig en geduldig.
Het is in ieder geval nooit saai met Antje in de buurt!
Mijn dochter May heeft haar pas gezien en zei:
‘Het komt helemaal goed met Antje.’
Ja hoor dat denken wij ook, ze mag blijven en wij wensen haar een lang en gelukkig leven toe.
