Bevrijding !!
Heel Nederland was in de roes van de bevrijding, overal werd feest gevierd. Wij die in de oorlog opgevoed waren kregen dingen te zien en te proeven waar we het bestaan niet eens van wisten. Het begon met één van de buren, de man had in zijn schuilplaats ruim de tijd gehad om aan een geluidsinstallatie te werken die hij nu op zijn binnenplaats aan het uitproberen was. Het ding werkte niet best, maar hij bleef volhouden. Een koffergrammofoon werd aan gesloten op een paar luidsprekers en toen klonk er muziek. Wij hoorden gekras en geknetter van je welste, toen een zangstem die heel duidelijk zong ‘en de rotmof is verslagen.’ Wij waren verbaasd, vonden het heel toepasselijk, maar begrepen niet hoe het mogelijk was dat er al een grammofoonplaat van was. Toen we informeerden hoe het kwam dat die zanger al over de verslagen mof kon zingen werd het duidelijk. De buurman had een oude plaat met een barst erin, precies op de plaats van de mof en dat vertekende het woord. De bedoelde tekst was: ‘de (roffel) heeft geslagen.’ Op straat was er opeens ook van alles aan de hand. Een handige koopman had een wagentje met ervoor een oranje versierd ezeltje op het plein gezet. Als een stadsomroeper verkondigde hij luid dat er om twee uur bevrijdings optochten zouden plaats vinden. Bij het N.S.F. gebouw zou de start beginnen. ‘Dat moet u zien,daar moet u heen!. Maar iedereen wil er toch zeker een beetje feestelijk uitzien?’ Er werd met instemming ja geknikt. ‘Oké’ zei de man en liep om zijn kar heen om er een zeil van af te trekken. Wat we toen tezien kregen loog er niet om. Een kar vol met vlaggetjes, oranje strikken ballonnen, toeters, petjes en nog veel meer. Het werd dringen en allemaal mochten we van onze ouders wat kopen.l Even later hadden we een oranje petje, sjerp of een vlaggetje, de meisjes kregen ook nog strikjes in hun haar in hun haar. Onderweg zagen we veel driekleurige Nederlandse vlaggen en er klonk draaiorgel muziek. Op de plaats waar alles zou beginnen stond een muziek korps te spelen en er arriveerde een soort paardentram met vrouwen en meisjes en een aantal mannen aan boord. De muziek stopte en een man klom op een kist en hield een toespraak die we niet konden verstaan door het gejoel wat er opklonk. ‘We moeten proberen vooraan te komen anders zien we nog niets’, zei Henny. De meisjes en vrouwen kwamen uit de wagen en moesten tegen over de uitgestapte mannen gaan staan. En weer dat gejouw en gejoel, ook werd naar ze gespuugd. Ik begreep er niets van en vroeg het aan iemand naast ons. ‘ Nu komen alle frustraties er uit en kunnen we die moffenhoeren straffen. Ik had nog nooit van hoeren gehoord en begreep niet wat die mooie meisjes verkeerd gedaan hadden.Henny wist te vertellen dat ze verliefd op een Duitser geworden waren en dat was onze vijand. En wat is er met die mannen aan de hand ?’ Dat zijn N.S.B’ers, collaborateurs, verraders en ander gespuis.’ ‘Wat een narigheid, ik dacht dat we bevrijdings feest gingen vieren’. ‘Dat komt nog’, wist Sjaakie. Onder luid applaus werden de vrouwen kaal geschoren en de mannen kregen handboeien om. Ze werden met drie naast elkaar in een rij gezet en toen vertrok de stoet begelijd door mensen van de B.B. lopend naar het dorp. Ik vond het zielig, maar hun verdiende loon kreeg ik te horen. In het dorp was het een enorme drukte, sraatmuziekanten,verklede mensen, terrasjes en kermis op het Langgewenst. We gingen in de draai en zweefmolen en toen werd de aandacht getrokken door een grappig aangeklede man die voor zijn tent op een podium liedjes stond te zingen. Er mocht iemand uit het publiek naar voren komen, kreeg ook een microfoon en moest meezingen. Hartstikke leuk vonden we dat. Ze zongen ‘Ouwe Taaie, Kleine Greetje, en toen begon die man een lied over rovers. Het ging als volgt: ‘De eerste rover z’n naam was Klaas en die had last van z’n varkensblaas’ De tweede rovers naam was Piet en die zoog op een chocolade tiet’ ‘ De derde rovers naam was Dik en die had een lappie om z’n .... hij deed een hand aan een oor en wachtte af, er klonken vlezige rijm woorden en dan riep hij, nee!! ... zijn hockeystick. Wat hadden we een plezier! ‘Wie durft voor de microfoon nog meer over de rovers te zingen?’ Even bleef het stil maar toen klom een leuk oud kereltje op de bune. Met een guitige blik keek hij zijn gehoor aan, legde een vinger op zijn lippen,wachtte tot het stil was, deed de vinger omhoog en zong ...De moffen kwamen van heinde en ver... gewapend met één lucifer, videraldada, videraldada!! Hij kreeg een warm applaus. Voldaan keerden we huiswaarts. Op de achtergrond hoorden we nog .’Ik hou van Holland.’
