Onderduikers
De sirenes gaven hun onheilspellend geluid, waar we inmiddels heel luchthartig mee omgingen. We hoorden het luchtalarm en dat betekende snel naar huis en binnen blijven. Een uur lang was het geronk van overvliegende zware bommenwerpers te horen. Mijn ouders hadden opdat moment bezoek.Het was een mevrouw die aan de overkant een groot hoekhuis bewoonde. We kenden haar niet echt, ze leefde al jaren erg terug getrokken. In onze laan spraken de mensen altijd over dat rijke wijf op de hoek. ‘Wim ga jij in de voorkamer een mooie tekening maken, wij willen even met mevrouw praten.’ Ze sloten de schuifdeuren en ‘t gesprek ging verder. Ik kon ze nog duidelijk verstaan en hoorde haar zeggen: ‘Ik ben al vier jaar weduwe en mijn huis is veel te groot voor een vrouw alléén. Om te voorkomen dat het gevorderd wordt heb ik een afspraak met een klooster gemaakt dat er vier nonnen bij mij kunnen intrekken, wat ze graag doen , dus dat is geregeld.’.Nu ga ik u een bekentenis doen, door bemiddeling van Wiebe één van uw onderduikers die mij regelmatig bezocht heb ik twee joodse mannen een plaats gegeven waar ze nu ondergedoken zitten.’ Wiebe vertelde ook dat hij een zwijgplicht had, maar voor dit geval een uizondering wilde maken.’ De mannen willen zich bij uw groep aansluiten. en zich ook nuttig maken.’ ‘Mevrouw u overrompelt mij met dit verhaal, maar helaas, we zitten vol, we zijn met zes man en is geen ruimte voor acht.’ ‘Maar daar kom ik juist voor’, was haar antwoord.’Ik beschik over een enorme ruimte onder mijn huis, doordat Bastiaan mijn man, vlak voor de oorlog een schuilkelder onder het huis heeft laten bouwen. Er zijn vier grote kamers en twee onzichtbare nooduitgangen. Dus plaats voor acht man is er zeker,’ zei ze zakelijk. ‘ Uw voorstel is erg aanlokkelijk,’ hoorde ik mijn vader zeggen,als u mij toestaat loop ik straks als de sirene gaat even met u mee.’ Na een paar uur was de zaak bekeken, in haar garage was een verborgen luik, dat uitgerust was met een trap en een glijplank.Vader had kennis gemaakt met de met de twee mannen die hem symphatiek over kwamen.Er was besloten die zelfde nacht te verhuizen en de gewelven te betrekken.Dat was niet eenvoudig want er werd steeds gepatrieerd en er moesten nog al wat spullen mee. Na een paar dagen waren de mannen aan elkaar gewend en gingen druk aan ‘t werk. De jongste van de joodse onderduikers beschikte over een seintoestel en beheerste de morsen taaltekens en dat kwam goed van pas. Er werden berichten ontvangen en verstuurd ook was er ontvangst van radio Oranje en de zender van een amateur die op die manier saboteerde.Zo hadden ze gehoord dat de Duitsers Londen wilden bombarderen maar daar niet in slaagden vanwege de R.A.F. die de Nazi Messerschmits al op grote afstanden hun radar op konden sporen. Ook vingen zij een bericht op dat Herman Goring niet naar Engeland durfde omdat de R.A.F. Spitfires hun bommenwerpers in grote getale neerschoten. In Engeland onderhandelde Winston Churchill in ‘t Lagerhuis en in Amerika President Roosevelt in ‘t Wittehuis. De naam van Generaal Montgomerij werd ook steeds opgevangen omdat hij met zijn pantser tanks heel veel Nazi voertuigen vernielden. Al deze berichten werden gewikt en gewogen en met punt..., punt...., streep , doorgegeven, en de hoop op vrede groeide., en de hoop op vrede groeide.
