Bezoek aan Landsmeer
Dit was niet het einde maar...... het begin van Liefde op leeftijd!!
Het lijkt ongewoon, maar ik was in december 2000 op weg naar ‘t einde.
Om het adres te onthouden zong ik het liedje; “dit is het einde”, het
Noordeinde. Het bleek een heel lange smalle weg met intens verkeer
langs een wegsloot. Aan de on evenzijde worden de huizen door loop
bruggetjes en oprij bruggen bereikbaar. Daar zo lopend kwam ik ogen en
oren te kort bij het aanschouwen van al dat moois. De prachtige tuinen
met hun verrassende diversiteiten die ondanks hun winterslaap een lust
waren. Ik zag berken, sparren, dennen, esdoorns en een knots van een
beukenboom, verder gazons met opvallend veel molshopen. Nog
genietend was ik bijna te ver gelopen. Opeens hoorde ik een bekende
stem mijn naam roepen. Hallo, Wim ben je daar eindelijk! Aan de
overkant stond een in ‘t zwart geklede dame in al haar glorie in de deur
opening.
Verrast stak ik mijn hand op en riep; Haai Nel, ik kom er aan. Het werd
een aller hartelijke begroeting en een kwartier later zaten we gezellig aan
de koffie, In haar prachtig verbouwd ouderlijk huis, kwamen de
herinneringen en nagedachten al snel aan de orde en ook de verhalen en
belevenissen over ons werkzame leven in Amsterdam. Met foto en
plakboeken vloog de tijd om. Heb je zin om de rest van het huis te zien?
Ja lijkt me leuk zei ik. Alles werd getoond, zelfs de kasten en kastjes
werden geopend en gaven mij de indruk dat ik met een soort Klazien in
aanraking ge komen was. Een op een drogist gelijkend assortiment
kruiden, theeën en homeopathische middeltjes stonden in keurige rijtjes
gerangschikt. Na de rondgang werd de tafel gedekt, even later zaten we
aan een wel heel bijzonder bruin brood te knagen.
Eet jij uitsluitend biologisch? Nee dat niet maar ik probeer zo veel
mogelijk gezond onbespoten voedsel te gebruiken. Een gewoon kopje
thee of frisdrank “heb je toch ook wel in huis” vroeg ik bezorgd, want ik
neem aan dat die jongens van jouw liever een pilsje dan een glaasje
bietensap pakken. Ja hoor, er is op alles en iedereen gerekend, ik heb
immers ook schoondochters en kleinkinderen en mijn vriendinnen en
kennissen niet te vergeten. Ze rommelde wat in de keuken en zei; ik
geloof in de natuur geneeswijze en ook in de kracht van stenen en
dergelijke. Ik stak nu toch wel een beetje bezwaard een sigaretje op en
vroeg toen pas, er mag hier toch wel gerookt worden? Ja hoor, het zou
raar zijn als ik dat verbood, ik kom tenslotte zelf uit de tabakswereld en
ieder moet het voor zich zelf uitmaken. Aanmaken zal je bedoelen zei ik
in een poging om leuk te zijn. Als ik een beetje nerveus ben geeft zo’n
rokertje mij rust. Waarom ben je nerveus, vroeg Nelie Het zal wel het
onbekende zijn, ik heb bijvoorbeeld tijdens de lunch nog nooit met een
stuk zuurdesem en een glas geitenmelk gezeten. Trouwens je hebt zelf
een boekje over de werking van kruiden theeën geschreven, Ja, ik weet
aardig wat van kruiden en specerijen maar dat kwam door mijn werk als
melangegeur. Nel hurkte bij een lade van een kastje en sprak, ik kan weer
eens iets niet vinden, laatst had ik een recept en daar moest Pimpernel in
verwerkt worden, maar hoe kom je nu aan pimpernel? Dat groeit in
vochtig of drassig grasland, misschien wel langs de sloten achter je huis.
Het is een geneeskrachtige wilde plant die ook wel in salades gebruikt
wordt, soms als vervanger van komkommer zei ik een beetje betweterig.
We gaan meteen kijken kom op. Even later liepen we het buitengebeuren
te inspecteren en onder een prachtige esdoorn zei ze ik ga eerst de
schapen voeren en dan loop ik met je mee. Ondertussen keek ik snel in
de schuur of er een bezem of een toverstafje stond, maar alles leek veilig
en ook de kat zat nog rustig achter het raam. Mijn gastvrouw bracht me
naar de bus, we bedankten elkaar en spraken een tegenbezoekje af. ‘t
Leven is om te ontdekken vind je niet?
Om het adres te onthouden zong ik het liedje; “dit is het einde”, het
Noordeinde. Het bleek een heel lange smalle weg met intens verkeer
langs een wegsloot. Aan de on evenzijde worden de huizen door loop
bruggetjes en oprij bruggen bereikbaar. Daar zo lopend kwam ik ogen en
oren te kort bij het aanschouwen van al dat moois. De prachtige tuinen
met hun verrassende diversiteiten die ondanks hun winterslaap een lust
waren. Ik zag berken, sparren, dennen, esdoorns en een knots van een
beukenboom, verder gazons met opvallend veel molshopen. Nog
genietend was ik bijna te ver gelopen. Opeens hoorde ik een bekende
stem mijn naam roepen. Hallo, Wim ben je daar eindelijk! Aan de
overkant stond een in ‘t zwart geklede dame in al haar glorie in de deur
opening.
Verrast stak ik mijn hand op en riep; Haai Nel, ik kom er aan. Het werd
een aller hartelijke begroeting en een kwartier later zaten we gezellig aan
de koffie, In haar prachtig verbouwd ouderlijk huis, kwamen de
herinneringen en nagedachten al snel aan de orde en ook de verhalen en
belevenissen over ons werkzame leven in Amsterdam. Met foto en
plakboeken vloog de tijd om. Heb je zin om de rest van het huis te zien?
Ja lijkt me leuk zei ik. Alles werd getoond, zelfs de kasten en kastjes
werden geopend en gaven mij de indruk dat ik met een soort Klazien in
aanraking ge komen was. Een op een drogist gelijkend assortiment
kruiden, theeën en homeopathische middeltjes stonden in keurige rijtjes
gerangschikt. Na de rondgang werd de tafel gedekt, even later zaten we
aan een wel heel bijzonder bruin brood te knagen.
Eet jij uitsluitend biologisch? Nee dat niet maar ik probeer zo veel
mogelijk gezond onbespoten voedsel te gebruiken. Een gewoon kopje
thee of frisdrank “heb je toch ook wel in huis” vroeg ik bezorgd, want ik
neem aan dat die jongens van jouw liever een pilsje dan een glaasje
bietensap pakken. Ja hoor, er is op alles en iedereen gerekend, ik heb
immers ook schoondochters en kleinkinderen en mijn vriendinnen en
kennissen niet te vergeten. Ze rommelde wat in de keuken en zei; ik
geloof in de natuur geneeswijze en ook in de kracht van stenen en
dergelijke. Ik stak nu toch wel een beetje bezwaard een sigaretje op en
vroeg toen pas, er mag hier toch wel gerookt worden? Ja hoor, het zou
raar zijn als ik dat verbood, ik kom tenslotte zelf uit de tabakswereld en
ieder moet het voor zich zelf uitmaken. Aanmaken zal je bedoelen zei ik
in een poging om leuk te zijn. Als ik een beetje nerveus ben geeft zo’n
rokertje mij rust. Waarom ben je nerveus, vroeg Nelie Het zal wel het
onbekende zijn, ik heb bijvoorbeeld tijdens de lunch nog nooit met een
stuk zuurdesem en een glas geitenmelk gezeten. Trouwens je hebt zelf
een boekje over de werking van kruiden theeën geschreven, Ja, ik weet
aardig wat van kruiden en specerijen maar dat kwam door mijn werk als
melangegeur. Nel hurkte bij een lade van een kastje en sprak, ik kan weer
eens iets niet vinden, laatst had ik een recept en daar moest Pimpernel in
verwerkt worden, maar hoe kom je nu aan pimpernel? Dat groeit in
vochtig of drassig grasland, misschien wel langs de sloten achter je huis.
Het is een geneeskrachtige wilde plant die ook wel in salades gebruikt
wordt, soms als vervanger van komkommer zei ik een beetje betweterig.
We gaan meteen kijken kom op. Even later liepen we het buitengebeuren
te inspecteren en onder een prachtige esdoorn zei ze ik ga eerst de
schapen voeren en dan loop ik met je mee. Ondertussen keek ik snel in
de schuur of er een bezem of een toverstafje stond, maar alles leek veilig
en ook de kat zat nog rustig achter het raam. Mijn gastvrouw bracht me
naar de bus, we bedankten elkaar en spraken een tegenbezoekje af. ‘t
Leven is om te ontdekken vind je niet?
