Grote vriend


GROTE VRIEND


Joep was een schrale man met een onmiskenbare eigen
mening maar hij bedoelde het goed met iedereen. Het was op
een snikhete donderdagmiddag, toen ik een plaatsje zocht op
het terras van Café- slijterij Koekenbier in de eerste van der
Helstraat. Hé mijnheertje, hier kunt u zitten als u wil. Ja, ik wil
zei ik en nam plaats tegen over mijn terrasgenoot.. Wat wil je
drinken, vroeg hij. Erg vriendelijk van u., een pilsje graag. Ik
heet Joep, en wat is jouw naam? Wim, noemen ze me, zei ik een
beetje stom. Wat een lekker weer hé. Kijk, dit is duimpie, en hij
zette een heel klein hondje op ’t tafeltje.

Ik viel zowat om van verbazing en zei,"wat een wondertje en zo
klein, wat voor ras is het?” De ober kwam langs en er werd
twee pils besteld "zet het maar op mijn rekening Bas”. Dit is een

Chihuahua, ’t kleinste honden mannetje op deze wereld, met de
grootste hersens, hij is schrander en onthoud alles. Zo, heren,
er werden twee schuimende biertjes neergezet en gelijk gaf
duimpie een hoog geluidje, waarop Joep zei, "dat bedoel ik nu”.
Wat bedoel je. Zag je niet hoe mijn kleine mannetje naar me
keek en toen dat geluid gaf. Ja, dat zag ik. Daarmee gaf hij me
aan, dat ik hem een chocomel beloofd had toen we hier naar toe
gingen. Joep stond op en liep gelijk naar binnen en kwam terug
met Duimpies consumptie, wat hij hem van een schoteltje liet
op likken. Hoe komt een man ertoe om zo’n klein hondje te
nemen, vroeg ik hem. Dat was mijn vrouw die er mee thuis
kwam. Ik was het er helemaal niet mee eens en zei, "je laat hem
zelf maar uit, want ik ga niet met een rat aan een riempje over
straat”. Er verliepen een paar dagen en ik was overdag veel
thuis. Tot mijn verbazing raakte ook ik in de ban van ons klein
miniatuur hondje. Hij kwam steeds naar me toe, keek me aan en
begon een soort tap’dansje uit te voeren. Ik nam hem dan op de
bank, vleide hem op z’n kleedje, aaide over zijn bolle schedeltje
en steevast hapte hij dan naar mijn duim en begon daaraan
driftig te sabbelen. Toen mijn vrouw uit haar werk kwam,
vertelde ik het gedrag van onze viervoeter en het duimzuigen.
Och, de schat riep Lia. Hij mist de tepeltjes van zijn moeder en
bevredigt dat met jouw duim Ze pakte hem op en zei, "klein
duimpje van me wil jij wel een brokje van mama”?


Sindsdien heet hij duimpie, mijn grote vriend en is vaste
begeleider bij al mijn optredens. Je optredens? Ja, ik ben
pianist en organist. Oorspronkelijk was ik Jazz pianist en had
mijn eigen kwartet waarmee we erg veel optredens In binnen en
buitenland verzorgden. Wat voor soort Jazz speelden jullie?
Swing, Bebop en Cool Jazz. Helaas zijn er twee van mijn
jongens overleden en was het uit met de pret, ik heb nog
geprobeerd om een nieuwe drummer en tenorsaxofonist te
vinden, maar dat is niet gelukt. Ik maak nu heel andere muziek
en ben bar pianist geworden. Speel je geen Jazz meer, vroeg ik.
Alleen op verzoek, en dat is dan meestal Boogie-Woogie. Ik vind
het jammer, want ik ben gek op het harmonische in ’t piano spel
zoals mijn grote voorbeelden Art Tatum en Dave Brubeck.
Diepe zucht, ’t is niet anders en ’t leven gaat door daarom ben ik
gaan werken en studeren aan een solo programma en speel nu
blad muziek, hoofdzakelijk dans en amusement muziek. Voor ik
verder vertel nemen we nog een consumptie, ik heb eigelijk wel
trek in een kop koffie, jij ook? Ik liep naar binnen en bestelde bij
de barman twee koffie, verkeerd vroeg hij, waarom verkeerd?
Dat drinkt mijnheer Joep altijd O, dat wil ik dan ook wel en
gelijk afrekenen graag. Hij noemde het bedrag, ik betaalde en
kreeg een blaadje met de koffie mee. We dronken rustig onze
koffie en keken naar de voorbijgangers. Op zijn klokje kijkend
zei hij óver drie uur moeten we al weer aan ’t werk Duimpie.


Ja we treden op als duo tegenwoordig hé jochie. Ja, moet je
weten, op een middag was ik aan ’t oefenen op een stukje
Mexicaanse muziek en toen kwam Duimpie naar de piano en
begon op het ritme mee te dribbelen. Ik kon mijn ogen niet
geloven, tilde hem op en zette hem op een hoge kruk naast me.
Weer speelde ik dat stukje uit Mexico en weer begon Duimpie
met tap’dansen, daarbij sloeg hij tevens met zijn platte staartje
de maat op zijn zijflank. Lia zag dit alles en zei, ‘hier wordt hard
gewerkt, gaan jullie soms samen optreden? Verdraaid, dat is
een goed idee zei ik en ons Mexicaanse vriendje keek ook blij
verrast. Een hele week hebben we als bezetene gewerkt aan ons
repertoire. Duimpie zit dan naast me, slaat met z’n rechter
pootje de bladen van mijn muziek om en dat doet hij perfect met
zo’n ernst en toewijding dat het publiek helemaal vertedert
raakt. Hij krijgt altijd een enorm applaus, waarvoor hij buigend
bedankt. Dan gaan we verder met lichte muziek en daarbij doet
Duimpie zijn ballet en acrobatiek nummer. Ja, mijn leven is
aangrijpend veranderd door deze rakker. Staat Duimpie ook op
de loonlijst? ,Wilde ik nog weten. Nee, hij krijgt alleen een lekker
stukje vlees en een chocomel en is daar best tevreden mee. Wel
doet hij mee aan een fok programma in een Chihuahua kennel
en daar krijgt hij wel geld voor. Maar wat wil je een sterke,
gezonde en intelligente ras hond daar is vraag naar.

Toch knap, zei ik,
ga je naar een bordeel en krijg je ook nog geld toe.